Muzeum służy przede wszystkim mieszkańcom. Szeroka oferta programowa: działalność wystawiennicza, edukacyjna i publicystyczna spełnia oczekiwania najbardziej wymagających odbiorców. Prowadząc dialog z przeszłością, buduje więzi społeczne i lokalną tożsamość. Koncentruje uwagę na mieście, nie zapominając o uniwersalnych wartościach, wydarzeniach rocznicowych i światowym dziedzictwie. Do szczególnie lubianych przez publiczność należy cykl „Wielcy Mistrzowie” prezentujący dorobek najwybitniejszym i jednocześnie znanych artystów:, Jacka Malczewskiego, Zdzisława Beksińskiego, Juliusza i Wojciecha Kossaków, Pabla Picassa, Andy Warhola, rodziny Toporów, Salvadora Dalego i wielu innych.

Pałac Schoena - siedziba Muzeum w Sosnowcu - został wybudowany w stylu neobarokowym w końcu XIX wieku. Potomkowie niemieckich przemysłowców, bracia Ernst i Franz Schoenowie przybyli do Sosnowca z Werdau w Saksonii w 1875 roku. W niewielkiej wówczas miejscowości, leżącej na zachodniej rubieży Imperium Rosyjskiego, wybudowali dwie fabryki włókiennicze: przędzalnię wełny czesankowej na Środulce – przy ulicy Chemicznej oraz przędzalnię wełny wigoniowej przy obecnej ulicy 1 Maja. Zyski jakie przynosiły właścicielom obie przędzalnie wykorzystano częściowo do uruchomienia w 1902 roku kolejnego zakładu – trykotaży i pończoch w Sielcu.

Okazałą, reprezentacyjną rezydencję Ernsta Schoena zaprojektował wrocławski architekt Karl Grosser. Budynek usytuowano przy trasie kolei warszawsko – wiedeńskiej i otoczono neoromantycznym parkiem. Na przestrzeni lat pałac był wielokrotnie przebudowywany, stąd nie zachował się jego pierwotny układ wnętrz, nie uległa jednak zmianie jego zasadnicza bryła z charakterystycznymi, narożnymi basztami. Pierwotnie fasada pałacu znajdowała się od strony kolei. W okresie międzywojennym przeniesiono ją na stronę południową, na miejsce wyburzonej, okazałej oranżerii. Na parterze znajdowały się pomieszczenia reprezentacyjne: owalna sień zdobiona bogato sztukaterią prowadziła do węższego westybulu, gdzie umieszczono damską i męską garderobę. Następnie wchodziło się do głównego holu będącego rodzajem dziedzińca wewnętrznego. Na wprost sieni znajduje się wejście prowadzące niegdyś do 50-osobowej jadalni połączonej z otwartą na taras loggią. Stąd przechodzono do pokoju bilardowego i bufetowego. Po lewej stronie holu znajdowała się sala balowa z wystrojem w stylu neorokokowym, a z niej wchodzono do oranżerii. Pokój dla pań utrzymany był w stylu angielskim, a pokój dla panów urządzono w stylu mauretańskim. Pierwsze piętro pałacu mieściło sypialnie i prywatne pokoje właściciela. Na drugim znajdowały się pokoje gościnne, dla służby oraz spiżarnia.

Park Schoena

Pałace na Środulce otoczone były rozległym parkiem o charakterze kaligraficznym, zaprojektowanym zgodnie z ówczesną modą, znaną i przywiezioną do Zagłębia przez niemieckich właścicieli. Duży fragment parku powstał w stylu neoromantycznym. Taką atmosferę miały stworzyć sztuczne ruiny i groty znajdujące się w jego części południowej (na granicy z fabryką), a także wzgórza, pagórki, altanki, kamienne ławki i mostki. Głównym elementem założenia był obszerny staw, zlikwidowany po II wojnie światowej. O jego obecności świadczy duża niecka i system doprowadzania wody. W jego sąsiedztwie znajdował się drewniany, ażurowy pawilon kręgielni i przystań, a także wieńcząca murowaną skarpę kamienna balustrada, pełniąca funkcję tarasu widokowego. W parku było także pięknie utrzymane rosarium. Prawdopodobnie w północnej jego części znajdowały się stajnia i powozownia. W kompleksie wyróżniały się trzy dekoracyjne fontanny. Jedną z nich zdobiła rzeźba przedstawiająca putta na delfinach. W końcu lat 50. XX wieku wyburzono mur parkowy wraz z trzema bramami wjazdowymi, zlikwidowano także okazały staw.

Obecny park zajmuje powierzchnię 5,6 ha. Do dzisiaj zachowały się zniszczone groty skalne, fragmenty pagórków oraz pozostałości po kamiennej balustradzie. Układ dawnych alejek został w przeważającej części całkowicie zatarty. Największym walorem parku jest okazały drzewostan. Można w nim podziwiać różnorodne gatunki drzew, wśród których na szczególną uwagę zasługują: klony pospolite i srebrzyste, kasztanowce zwyczajne, dęby czerwone, skrzydłorzechy kaukaskie, więzy szypułkowe, jesiony wyniosłe Większość ma około 100 lat, aż 11 drzew to pomniki przyrody. Największym zainteresowaniem odwiedzających cieszy się, szczelnie w okresie kwitnienia w maju, tulipanowiec amerykański. Starodrzewy stanowią idealne siedliska dla ptaków, wśród których dominują: gołębie grzywacze, sikory; modra i bogatka, zięby i kosy. Park jest oazą dla małych zwierząt, szczególnie wiewiórek, a także miejscem wypoczynku dla mieszkańców aglomeracji. Zachwyca urodą o każdej porze roku.

---

Oferta komercyjna

- kawiarnia
- wynajem pomieszczeń / sali konferencyjnej
- organizacja sesji zdjęciowej
- usługi archeologiczne

---