Muzeum mieści się w bezpośrednim sąsiedztwie zabytkowego żelaznego mostu wiszącego, na rzece Małej Panwi, najważniejszego zabytku Ozimka z roku 1827. Rozwiązania techniczne zastosowane przy jego budowie, było potwierdzeniem umiejętności hutników najstarszej dziś na ziemiach polskich Huty Małapanew, założonej w 1754 roku. Most jest najstarszą, istniejąca do dzisiaj, tego typu budowlą na świecie. Stał się wzorem dla wielu podobnych przepraw mostowych na całym świecie.

Na przełomie XVIII i XIX wieku żelazne mosty były najsławniejszym produktem huty. Pierwszy wykonany w Ozimku przez Johna Baildona, z odlewanych, żelaznych elementów, wyprodukowano w roku 1795 dla Łażan na rzece Strzegomce na Dolnym Śląsku. Od 1798 wykonano wiele mostów o podobnej, łukowej konstrukcji dla Berlina, Poczdamu, Wrocławia i Petersburga. Most w Ozimku jest jednym z nielicznych, które przetrwały do naszych czasów.

Rozwiązanie konstrukcyjne mostu wykonanego całkowicie z żelaznych elementów, zaprojektowane przez Karla Schotteliusa, było nowatorskie i bardzo odważne. Na murowanych przyczółkach wybudowano po dwa filary wykonane z odlewanych, ażurowych płyt mocowanych śrubami, o kształcie ściętego ostrosłupa. Na filarach zawieszono ażurowe belki w formie neogotyckich portali, tworząc bramy po obydwu stronach rzeki, pomiędzy którymi zawieszono łańcuchowe cięgna, zakotwione w przyczółkach. Łańcuchy składające się z kutych elementów połączonych sworzniami, zamontowano w bramach za pomocą podparć łożyskowych. Poprzecznicę mostu zawieszono na łańcuchach za pomocą pojedynczych prętów. Na profilach wykonano jezdnię z belek drewnianych. Do budowy użyto 14190 kg żelaza kutego i 57805 kg elementów odlewanych. Wymiary mostu wyniosły 31,5 m długości oraz 6,6 m szerokości.

---