Zbiory Muzeum Mineralogicznego,  zaliczane do największych w kraju, liczą ok. 30.000 okazów minerałów z całego świata. Ich podstawą jest kolekcja zgromadzona przed 1945 rokiem. Powojenne lata przyniosły uzupełnienie i wzbogacenie zbiorów o nowe okazy, zebrane przede wszystkim z terenu Polski.

7,5 tys. minerałów zebrano na terytorium Polski, ponad 19 tys. minerałów pochodzi z różnych miejsc na świecie. W skład kolekcji wchodzi również 160 meteorytów oraz ponad 400 kamieni szlachetnych i ozdobnych.

Na uwagę zasługuje bogata kolekcja minerałów z obszaru Dolnego Śląska, zawierająca okazy pochodzące z nieczynnych już dziś kopalń w Starej Górze, Ciechanowicach, Miedziance, Kowarach, Złotym Stoku, kolekcja minerałów pegmatytowych z granitoidów dolnośląskich, kolekcja minerałów rudnych złóż cynku i ołowiu z obszaru śląsko-krakowskiego i efektowna kolekcja polskich kamieni szlachetnych i ozdobnych.

W muzeum prezentowane są wystawy stałe:

• Minerały Świata wg klasyfikacji chemiczno-strukturalnej
• Minerały Polski

Historia muzeum

Utworzenie w 1811 roku świeckiego uniwersytetu we Wrocławiu dało początek katedrze geognozji (ówczesnej geologii) i Gabinetowi Mineralogicznemu, jako pracowni pomocniczej tej katedry. Kierowanie Gabinetem powierzono prof. Karolowi von Raumerowi. Początkowy zbiór to zdekompletowana kolekcja minerałów z Wyższego Urzędu Górniczego we Wrocławiu, z której stworzono w 1812 roku niewielki zestaw do celów dydaktycznych umieszczony w wynajętym lokalu. Dalszy rozwój Gabinetu Mineralogicznego nastąpił w 1815 roku, kiedy to zakupiono znakomitą kolekcję od zbieracza Mendera z Freibergu. Przez kolejne lata zbiory powiększały się o kolekcje minerałów, skał i skamieniałości przede wszystkim z Dolnego Śląska w związku z rozkwitem badań geologicznych prowadzonych na Uniwersytecie Wrocławskim czy też dzięki współpracy z wrocławskim Wyższym Urzędem Górniczym. Bardzo cenny zbiór śląskich minerałów przekazał prof. Martin Websky, wychowanek wrocławskiej geologii. W związku z dynamicznym rozwojem Gabinetu zostaje on w 1880 roku przemianowany na Muzeum Mineralogiczne Uniwersytetu Wrocławskiego, a w 1897 roku wyodrębniony jako samodzielny zakład naukowy.

Pod koniec II wojny światowej w celu uchronienia zbiorów zostały one wywiezione z Wrocławia i zdeponowane w kościołach w Strzegomiu i Świerzawie. Po zakończeniu działań wojennych i przejęciu przez władze polskie Uniwersytetu Wrocławskiego w 1946 roku dzięki staraniom prof. Kazimierza Maślankiewicza oraz doc. Edwarda Zubika sprowadzono kolekcję minerałów przechowywaną w Świerzawie. Natomiast zbiór ze Strzegomia przewieziono do Warszawy i wcielono do kolekcji Muzeum Ziemi PAN. Do 1961 roku prowadzono tylko dorywcze prace przy porządkowaniu okazów. Następne kilka lat ciężkiej pracy zespołu pod kierunkiem dr Marii Witkiewiczowej i mgr Michała Sachanbińskiego pozwoliły na otwarcie i udostępnienie zbiorów Muzeum Mineralogicznego w czerwcu 1966 roku.

www.muzmin.ing.uni.wroc.pl