Miejsce, w którym znajduje się Galeria, to najstarszy, częściowo zachowany – budynek mieszkalny we Wrocławiu. Pierwsze wzmianki o nim pojawiają się w źródłach historycznych już w 1208 roku. Obiekt nosi miano ,,Domku Romańskiego”, zaś w pamięci zbiorowej figuruje jako ,,Dom Panien Trzebnickich”. Nazwa wywodzi się od cysterek, trzebnickich sióstr zakonnych – to tutaj rezydowały aż do 1810 roku, kiedy to zakon został zlikwidowany. Wczesnogotycka, dwukondygnacyjna budowla z cegły została wzniesiona na planie trapezu, zaś w ciągu ośmiu stuleci była wielokrotnie przebudowywana. Elementy romańskie, takie jak łuki w części centralnej, występują obok gotyckich – chociażby łuków krzyżowych, czy okien. Budynek uległ zniszczeniu podczas II wojny światowej. Dopiero w roku 1959, Tadeusz Kozaczewski, historyk sztuki i urbanistyki, odkrył relikty w postaci prostej hali oraz dwóch sklepionych izb. W latach 1966-69 prowadzono prace konserwatorskie według projektu Henryka Dziurli – wówczas to wyeksponowane zostały oryginalne fragmenty. W tym samym czasie uzupełniono bryłę budynku o żelbetowy stropodach, jak również o charakterystyczną, przeszkloną konstrukcję. W 1996 roku powstała trzecia sala wraz z antresolą. Współcześnie, budynek zagłębił się w ziemię do tego stopnia, że pierwotny, użytkowy poziom piętra sięga teraz poziomu ulicy. Historyczne wnętrze doskonale nadawało się na przestrzeń wystawienniczą. W 1973 roku powołano do życia Wrocławską Galerię Fotografii, którą następnie, w 1977, przemianowano na Foto-Medium-Art, zgodnie z autorskim programem jej ówczesnego kierownika – Jerzego Olka.
Od tego czasu Galeria organizuje wystawy czasowe twórców polskich i zagranicznych, wypowiadających się głównie w medium fotografii: artystycznej, dokumentalnej czy reporterskiej, a także współpracuje z kuratorami oraz ośrodkami naukowymi i artystycznymi.
ZALOGUJ
