Gorzelnia zbudowana została w majątku ziemskim Szreniawa w 1897 roku, w okresie, gdy majątkiem władała rodzina Bierbaumów. Po wojnie obiekt użytkowany był przez Państwowe Gospodarstwo Rolne w Szreniawie. Do 1969 roku w gorzelni produkowano spirytus surowy. Ostatnimi kierownikami gorzelni w Szreniawie byli Tadeusz Kerber i jego syn Mieczysław. Przez następne parę lat obiekt stał nieużytkowany. W roku 1977 po modernizacji i adaptacji w budynku uruchomiono zakład produkcji ekstraktu słodowego na potrzeby przemysłu farbiarskiego tzw. ekstraktownię. Adaptacja wiązała się, oprócz prac czysto budowlanych, z likwidacją urządzeń gorzelniczych i wstawieniem linii technologicznej do produkcji ekstraktu. Większość zainstalowanych urządzeń pochodziła z demobilu, cześć stanowiła wcześniej wyposażenie browarów. Pracami adaptacyjnymi kierował piwowar Edward Stamm. Kierownikiem ekstraktowni był Jan Strykowski. Ekstraktownia działała równo 15 lat. Na przełomie lat 80. i 90. XX w. budynek przejęty został przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa. Od końca lat 90. XX w. budynek wraz z pozostałym majątkiem dzierżawiony był przez Muzeum Narodowe Rolnictwa i Przemysłu Rolno-Spożywczego w Szreniawie. W chwili obecnej obiekt wraz z pozostałą częścią folwarku jest własnością Samorządu Województwa Wielkopolskiego. W dniu 18.07.2014 pomiędzy Samorządem Województwa Wielkopolskiego a Muzeum podpisana została umowa bezpłatnego użyczenia Folwarku.

W 2007 roku powstała koncepcja zagospodarowania budynku gorzelni na cele wystawiennicze z mikroinstalacjami produkcyjnymi. W 2010 roku odtworzyliśmy przy dofinansowaniu ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego pierwotną bryłę budynku. Podstawą były plany budynku z roku 1949 Usunięto wtórne nadbudówki, przybudówki, dach pokryto dachówką ceramiczną, naprawiono i odnowiono komin, wymieniono stolarkę okienną i drzwi zewnętrzne. Przy okazji prac adaptacyjnych udało się wstawić maszynę parową stanowiącą pierwotnie wyposażenie gorzelni, a która w trakcie przebudowy obiektu w latach 70. XX w. została przekazana do zbiorów Muzeum przez ówczesne kierownictwo PGR-u. W 2011 roku rozpoczęliśmy kolejny etap finansowany w znaczącej części ze środków Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego. Przystąpiliśmy do przebudowy wnętrza: odtworzenia pierwotnych pomieszczeń gorzelni na podstawie istniejących planów z roku 1949, przystosowania obiektu do celów wystawienniczych i produkcyjnych oraz przygotowania projektów technologicznych, zakupu i instalacji urządzeń minibrowaru i mikrogorzelni. Mikroinstalacje produkcyjne zostały zaprojektowane do okresowych pokazów produkcji piwa, spirytusu, czy soków. Budynek wyposażono w platformę i windę dla osób niepełnosprawnych ruchowo. W wyniku przeprowadzonych prac uzyskaliśmy 1,5 tys. m2 powierzchni do zagospodarowania.

/Anna Grześkowiak-Przywecka/