Do stałych ekspozycji Muzeum Śląska Opolskiego należy także doskonale zachowana studnia czerpalna, która została zbudowana w XVII wieku. Odkryto ją podczas robót budowlanych prowadzonych w marcu 1966 roku. Jej górną krawędź odsłonięto na głębokości 2,10 m od poziomu ulicy, pod posadzką remontowanego budynku przy ulicy Krawieckiej 13.Wejście do obiektu znajduje się na placu muzealnym, od strony ul. Muzealnej.
Cembrowina, w górnej i środkowej części została wykonana z ciosanych kamieni granitowych, w dolnej zaś z sosnowych desek. Dno studni zostało wykute w skale marglowej. Całkowita głębokość studni wynosi 8,80 m, a jej średnica od 1,40 m do 0,97 m. W 1966 roku poziom lustra wody znajdował się na głębokości 3,65 m poniżej górnej krawędzi cembrowiny. Woda we wnętrzu studni była czysta, a jedynie w drewnianym szalunku odkryto kilka fragmentów nowożytnych naczyń.
Drewniana partia cembrowiny została wzniesiona w konstrukcji słupowo-ramowej, czyli składa się z czterech pionowo wbitych słupów, o które opierają się ułożone poziomo deski, w narożach połączone na styk. Pomiędzy słupami zostały umieszczone poprzeczne rozpórki, powstrzymujące je przed zawaleniem się pod naporem ścian wykopu.
O studni i skarbie, Ewa Matuszczyk-Rychlik, kierownik Działu Archeologicznego:
W lutym 1966 roku podczas prac remontowo-budowlanych prowadzonych przy ul. Krawieckiej 13 w Opolu, przy jednej ze ścian budynku robotnicy odkryli skarb srebrnych monet z XVII wieku. Ich właściciel ukrył je w glinianym naczyniu. W połowie lutego znalezisko zostało przekazane do zbiorów Działu Historycznego Muzeum Śląska Opolskiego w Opolu. Wg informacji uzyskanych od robotników skarb miał liczyć 130 monet, jednak do muzeum ostatecznie trafiło 111 z nich. Część monet była dość mocno skorodowana i nieczytelna. Monety zostały ukryte po połowie XVII wieku, a najlepiej zachowane wśród nich to:
- półgrosz krakowski Aleksandra, 1501-1506, ort gdański Jana Kazimierza, 1655, ort koronny Jana Kazimierza, 1657, szóstak koronny Jana Kazimierza z 1660 roku, 6 krajcarów Chrystiana II księcia legnicko-brzesko-wołowskiego, 1665, 3 krajcary trzech braci - książąt: Jerzego, Ludwika i Chrystiana, 1657, 3 krajcary księcia legnicko-brzeskiego Jerzego III, 1661, 3 krajcary z mennicy Stanów Ewangelickich we Wrocławiu, 1634, 1635, 3 krajcary Leopolda I, 1659, ort elektora brandenburskiego Fryderyka Wilhelma, 1656
W pierwszych dniach marca tego samego roku w obrębie tylnej części tego samego budynku robotnicy odsłonili doskonale zachowaną studnię, o czym poinformowali pracowników Muzeum Śląska Opolskiego w Opolu.
Dokumentację obiektu opracował Klemens Macewicz, ówczesny Opolski Konserwator Zabytków Archeologicznych, przy udziale strażaków z miejskiej jednostki Straży Pożarnej. Górną krawędź studni odsłonięto na głębokości 2,10 m od poziomu ulicy, pod posadzką remontowanego budynku. Cembrowina, w górnej i środkowej części została wykonana z ciosanych kamieni granitowych, w dolnej zaś z sosnowych desek. Dno studni zostało wykute w skale marglowej. Całkowita głębokość studni wynosi 8,80 m, a jej średnica od 1,40 do 0,97 m. W 1966 roku poziom lustra wody znajdował się na głębokości 3,65 m poniżej górnej krawędzi cembrowiny. Woda we wnętrzu studni była czysta, a jedynie w drewnianym szalunku odkryto kilka fragmentów nowożytnych naczyń. Drewniana partia cembrowiny została zbudowana w konstrukcji słupowo – ramowej, czyli składa się z czterech pionowo wbitych słupów, o które opierają się ułożone poziomo deski, w narożach połączone na styk. Pomiędzy słupami zostały umieszczone poprzeczne rozpórki, powstrzymujące je przed zawaleniem się pod naporem ścian wykopu. Uznano, że studnia została zbudowana w XVII wieku. Po 1966 roku, studnia była dość długo używana jako miejsce składowania żużla piecowego. Ponownie została „odkryta” i oczyszczona w 2012 roku W wyniku badań dendrologicznych stwierdzono, że dolna partia cembrowiny została wykonana z desek sosnowych, a nie jak pierwotnie sądzono dębowych, natomiast przeprowadzone badania C14 nie zmieniły określonej w 1966 roku chronologii.
Remont pomieszczenia oraz organizację prezentowanej w nim wystawy pt. „Tajemnica kamienicy przy ulicy Krawieckie 13 w Opolu” przeprowadzono w ramach projektu „Światło na sztukę – ochrona i rozwój infrastruktury obiektów Muzeum Śląska Opolskiego oraz Teatru im. Jana Kochanowskiego celem poprawienia odbioru i zwiększenia dostępności opolskiej oferty kulturalnej”.
ZALOGUJ