Wystawa przedstawia militarą historię Wrocławia od 1808 do 1950 roku. Ekspozycja znajduje się w kazamatach i innych pomieszczeniach Fortu nr 9. Pozwalamy odwiedzającym brać do ręki karabin z 1942 roku - niemieckiego Mausera czy rosyjską Pepeszę - czy dostać na ramię Panzerfausta. Nie ma ograniczeń. Wszystko, co znajduje się tutaj, jest do dyspozycji.

Głównym zadaniem załogi Fortu nr 9, oprócz działań magazynowych i wartowniczych, była obsługa dworca kolejowego „Osobowice”, gdzie rozładowywano wojskowe zaopatrzenie miasta. Schron główny (40 x 20 m) obsypany jest od czoła i ścian bocznych 8-metrowym wałem ziemnym. Ma 6 wejść, 6 izb żołnierskich (tzw. kazamat) oraz latrynę, studnię i trzy pomieszczenia wentylatorów. Były tu prycze i ławki, w izbie dowódcy schronu telefon, a w zimne noce żołnierzy ogrzewały piecyki.

W Forcie przebywało początkowo 250 żołnierzy i czterech oficerów, po przebudowie w 1912 roku tylko 120 osób. Wtedy też dobudowano – zgodnie z nową doktrynę wojenną - 3 mniejsze schrony - tzw. wartownie flankowe , zewnętrzny betonowy korytarz, dach uszczelniono betonowym płaszczem. Komunikacja głosowa miedzy obiektami odbywała się za pomocą metalowej rury wkopanej w ziemie. Fort ukryto między drzewami i krzewami , aby trudno go było zauważyć. Od strony szyjnej Fort był broniony przez strumyk Mokrzyca, a od czoła betonowymi flankowymi wartowniami, które zamykały drogę na Poznań.