Ekspozycja przenosi nas w atmosferę nieistniejących już dworów i pałaców. Ukazuje "męski pokój", w którym przez pokolenia kolejni właściciele gromadzili rodzinne pamiątki, przede wszystkim te związane z polowaniem. Duża ilość przedmiotów, wzorem dawnych "przeładowanych" pomieszczeń, wypełnia przestrzeń i powierzchnię ścian. Szczególnie wyróżniają się trofea. Uwagę zwracają najstarsze, a zarazem najbardziej cenne i okazałe: oręż dzika z Rychcic (1929), parostki kozła z Nienadowej (1896), wieniec jelenia (1907), rosochy łosia łopatacza (1938). Potężne rogi bawoła kafryjskiego ujęte w ciosy słonia i inne trofea egzotyczne, zgrupowane wokół kominka, przypominają o tak modnych na przełomie XIX i XX w. wyprawach na wielkie safari.

W salonie prezentowana jest też kolekcja myśliwskiej broni palnej. Kilkadziesiąt egzemplarzy pozwala prześledzić historię rozwoju różnych systemów: od pochodzących z połowy XVII w. arkebuzów z zamkami kołowymi przez strzelby z zamkami skałkowymi i kapiszonowymi po XX-wieczne, odtylcowe sztucery iglicowe. Płaskorzeźbiona, inkrustowana, misternie grawerowana broń myśliwska często jest przedmiotem o dużej wartości artystycznej, przypominającym o kunszcie dawnych rzemieślników.

Dopełnieniem wyposażenia gabinetu są inne akcesoria i atrybuty myśliwskie (rogi, trąbki, prochownice, kordelasy), a także bibeloty i szereg drobnych przedmiotów codziennego użytku: fajki, zegarki, przybory do pisania, książki, szkło, srebra, porcelana.

Ozdobą wnętrza są ponadto obrazy. Powtarzane w licznych wariantach wyjazdy i powroty z polowań, ulubione konne przejażdżki, wizerunki myśliwych, pejzaże, zwierzęta, martwe natury. To wszystko znaleźć można na płótnach wielu znanych polskich malarzy, m.in. Juliusza i Wojciecha Kossaków, Michała Wywiórskiego, Ryszarda Oknińskiego, Kazimierza Pochwalskiego. Ich dzieła to źródła bogatej ikonografii myśliwskiej, bezcenne dokumenty i kroniki dawnej barwnej obyczajowości.

Jednorodny, związany z szeroko pojętą naturą charakter pomieszczenia podkreślają również rzeźby animalistyczne. Są to głównie odlewy brązowe, w których mimo trudów tej skomplikowanej techniki udało się artystom znakomicie oddać nie tylko piękno i różnorodność zwierzęcych kształtów, lecz przede wszystkim ich charaktery i emocje. Świetnie daje się odczytać czujność kozła, spokój i powagę żubra czy zajadłość psów atakujących dzika.

Fot. Paweł Czarnecki