Ekspozycja obejmuje trzy pomieszczenia. W pierwszym z nich znajdują się makiety współczesnego układu hydrologicznego Łazienek Królewskich, z głównymi budynkami i założeniami wodnymi, takimi jak stawy, tarasy, mosty i kaskady, które tworzą niepowtarzalny charakter letniej rezydencji Stanisława Augusta.

Zapoznamy się tu również z historią XVII-wiecznej Łaźni Stanisława Herakliusza Lubomirskiego. U podstaw tego założenia był mit o Hippokrene - źródle poetyckiego natchnienia, które wytrysnęło pod kopytami Pegaza. Tym właśnie greckim terminem marszałek wielki koronny określał swoją ujazdowską Łaźnię, która w czasach Stanisława Augusta przekształcona została w klasycystyczny Pałac na Wyspie.

W pierwszym z pomieszczeń prezentowane są również reprodukcje planów Łazienek z XVIII i XIX w., dzięki którym prześledzić można zmiany zachodzące w układzie rezydencji i pobliskim otoczeniu.

W środkowej sali zapoznamy się z historią Wodozbioru jako zbiornika wodnego i budynku mieszkalnego. Etapy przebudowy Rezerwuaru i rzymski grobowiec Cecylii Metelli przy Via Appia, na którym wzorował się w swoim projekcie Chrystian Piotr Aigner, zobaczymy w pokazie multimedialnym. Na makiecie Wodozbioru obejrzeć można z kolei rozwiązania inżynieryjne, dzięki którym dostarczano wodę do Pałacu na Wyspie.

Wystawa w ostatnim pomieszczeniu przedstawia ogrody, rozumiane jako teatry natury (theatri naturae), oraz widowiska dworskie, w których wykorzystywano wodę jako główny element scenografii. Przykładem obrazującym łazienkowskie widowiska wodne z czasów Stanisława Augusta jest dramat "Kleopatra", wystawiony na deskach Amfiteatru 7 września 1791 r., w rocznicę elekcji króla. Przedstawienie uwiecznił w czterech swoich pracach Jean-Pierre Norblin. Rysunki artysty "ożywione" zostały na potrzeby ekspozycji dzięki wykorzystaniu techniki paralaksy. Sposób ukazania przez Norblina bogatej oprawy widowiska ma cechy reportażu; ruchomy obraz oddaje więc charakter efemerycznego przedstawienia.

Ekspozycja na parterze Wodozbioru prezentowana jest tak, że jej elementy nie przysłaniają architektury, będącej dla zwiedzających wartością samą w sobie. Podkreślony został techniczny charakter obiektu, związany zarówno z dystrybucją wody, jak i funkcją mieszkalną. W przedsionku wyeksponowane są paleniska pieców kaflowych, które ogrzewały dwa przyległe pokoje. W podłodze, na linii między wejściem na dziedziniec a wejściem do budynku, umieszczona została drewniana rynna, odkryta podczas prac konserwatorskich.