W czasie II wojny światowej budynek był punktem kontaktowym partyzantów, dziś w jego wnętrzu urządzono ekspozycję nawiązująca do tamtych wydarzeń. Pod domem odtworzono tunel umożliwiający cichą i szybką ucieczkę. Podkop o wysokości 1 metra prowadził z komory do szopy przylegającej do domu. Do samej komory można wejść drzwiami, jedne znajdują się w sieni, za piecem, drugie prowadzą z głównej izby. W podłodze zaś ruchoma deska kryła wejście do tunelu. Jego wylot w przybudówce do chałupy zamaskowano stertą drewna. W ścianie szopy obluzowano też jedną z desek – odchylając ją, można było szybko uciec na zewnątrz.
Zagroda z Okołu składa się z chałupy z szopką, stodoły i obory. Jej właścicielem był Stanisław Kulasiewicz, organista, grabarz i kościelny tamtejszego miejscowego Kościoła Narodowego. Jego rodzina utrzymywała się także z uprawy 2,5 hektarowego gospodarstwa. Matka właściciela była miejscową zielarką i znachorką, zbierała oraz uprawiała zioła lecznicze. Chałupę postawił w 1920 roku ojciec Stanisława Kulasiewicza, kowal. W 1934 roku jej ściany (w konstrukcji węgłowej, krawędziaków sosnowych) zostały – jak mawiano we wsi - „ogacone”, czyli oszalowane deskami. Chałupa to budynek półtoratraktowy, o przebiegu pomieszczeń sień-komora-izba, z dobudowaną od strony sieni szopą. W izbie znajduje się piec kuchenny z chlebowym i ogrzewaczem. W sieni i izbie zachowano „polepy” gliniane. Dach trójspadowy z naczółkiem, słomiany.
Na wschód od chałupy zbudowano stodołę z grubych desek węgłowanych na nakładkę dwustronną, prostą. Stodoła ma boisko i dwa zapola. Pod prawym zapolem usytuowano sklepioną z kamienia polnego piwnicę. Do stodoły wiedzie dwoje wrót spągowych. Dach krytej strzechą stodoły jest czterospadowy.
ZALOGUJ