Ekspozycja składała się początkowo przede wszystkim z prywatnych pamiątek działaczy „S”, upamiętniając zapomniany wkład Wałbrzycha w kształt całego, blisko 10-milionowego ruchu społecznego z początku lat 80. w Polsce. Dosyć szybko dołączono kolejne eksponaty, ekspozytory, pokój stylizowany na epokę z oryginalnym powielaczem druków oraz o warstwę audiowizualną z nagraniami wspomnień byłych górników, pracowników wałbrzyskich zakładów i działaczy rodzącej się Solidarności. Najważniejszym elementem tej modernizacji pozostaje film, „Solidarni z Wałbrzycha” w reżyserii Ewy Dobrołowicz, z muzyką Michała Zygmunta, który można oglądać zarówno w trakcie zwiedzania indywidualnego, jak też w ramach zajęć popularyzatorskich.

Wybór miejsca prezentacji wystawy dotyczącej Górniczej i wałbrzyskiej Solidarności nie jest przypadkowy: kopalnia Thorez była jednym z najważniejszych zalążków Solidarności. To właśnie tutaj 27 sierpnia 1980 r. górnicy pracujący na popołudniowej zmianie w szybie „Chwalibóg” Kopalni Węgla Kamiennego „Thorez” w Wałbrzychu, rozpoczęli strajk. Była to pierwsza kopalnia w kraju oraz pierwszy zakład na terenie województwa wałbrzyskiego, który przerwał pracę i poparł strajkujących stoczniowców ze Szczecina i z Gdańska. Następnego dnia strajk rozpoczęli górnicy z szybu „Julia” kopalni „Thorez” i od tego momentu to właśnie miejsce, w którym dziś funkcjonuje PW Stara Kopalnia, stało się kluczowym ośrodkiem strajku 1980 roku na ziemi wałbrzyskiej. Do strajkujących górników kopalni „Thorez” z czasem dołączali pracownicy innych kopalń i zakładów nie tylko z Wałbrzycha, ale z całego województwa wałbrzyskiego. 28 sierpnia na terenie kopalni zawiązany został Międzyzakładowy Komitet Strajkowy. Wśród świadków tamtych wydarzeń znajdują się i tacy, którzy twierdzą, że rozpoczęcie strajków w Wałbrzychu podtrzymało strajk w Gdańsku (gdy informacja o Wałbrzychu dotarła do stoczniowców).

2 września podpisane zostało porozumienie ówczesnych władz z Międzyzakładowym Komitetem Strajkowym w Wałbrzychu. Było to trzecie w kolejności, po Szczecinie i Gdańsku, porozumienie w Polsce. Dopiero następnego dnia podpisano porozumienie w Jastrzębiu Zdroju.

Kolejny raz kopalnia „Thorez” była świadkiem historycznych wydarzeń w grudniu 1981 r. Tuż po rozpoczęciu stanu wojennego w geście sprzeciwu w szatni łańcuszkowej na kopalni zamknęła się spora grupa robotników i działaczy. Na wieść o ich strajku wyrobiskami przedostała się drużyna z szybu „Chwalibóg”. Ostatecznie strajk spacyfikowano siłą 15 grudnia, na dzień przed wydarzeniami na kopalni „Wujek” w Katowicach.

Kopalnia „Thorez” w Wałbrzychu na co dzień postrzegana jest jedynie jako zabytek architektury i górnictwa. Tymczasem jej mury pamiętają też walkę górników o lepsze jutro – zarówno w kwestiach socjalnych i bytowych, jak też o wartości, które stały się z czasem podstawą naszej polskiej demokracji. O co walczyli? Co chcieli zmienić? Jak wyglądał strajk wałbrzyskich kopalni? Czym były porozumienia? Na te wszystkie pytania odpowie Państwu 33 minutowy film oraz dłuższe relacje świadków dostępne w obrębie wystawy, zaś obrazu dopełnia wystawa dokumentów, pism i druków z epoki, wzbogacona merytorycznym komentarzem.