Budynek o konstrukcji zrębowej, wiązany w węgłach na nakładkę z przyciętymi ostatkami. Zrąb osadzony na kamiennej podmurówce, nakryty czterospadowym dachem słomianym. Uszczelnienia między belkami wypełnione gliną i pomalowane na niebiesko podobnie jak główki zawęgłowań. Wnętrze półtoratraktowe o dwóch izbach rozdzielonych  sienią i komorą. Drzwi wejściowe z łukowym nadprożem charakterystycznym dla góralskiej ciesiołki.

W izbie kuchennej, z wyposażeniem typowym dla I połowy XX wieku, na ekspozycji kącik toaletowy (wcześniej niespotykany) oraz sprzęty do prania i maglowania takie jak: kijanka służąca do ręcznego prania, zwłaszcza w strumieniu i w stawie, czy tara i blaszana balia używane w domu. Zobaczyć można również drewnianą pralkę „kiwaczkę” oraz pralkę bębnową z wyżymaczką, która jest pozostałością mienia osadników niemieckich, przesiedlonych w 1941 roku z terenu Besarabii i Bukowiny na ziemie polskie. W izbie odbywają się zajęcia edukacyjne dla dzieci „ Życie codzienne dawnych mieszkańców wsi”.

Z drugiej strony sieni znajduje się reprezentacyjna izdebka, która  posiada wystrój towarzyszący świętom Wielkanocnym ze stołem nakrytym  do świątecznego posiłku i „święconką” przygotowaną w koszach i misach. Na ścianie, na wprost drzwi, zawieszony pod skosem rząd obrazów religijnych, z centralnie umieszczonym obrazem olejnym malowanym przez Mikołaja Kurka z Sierszy  w 1889 roku. W dolnym rzędzie  fotograficzny portret fundatora Jana Dzyżdżyka i jego żony.

Na tyłach sieni znajduje się komora z dużym, bielonym piecem chlebowym, gdzie na ekspozycji zobaczyć można sprzęty do wypieku chleba: łopatę do wsadzania chleba, „pociosek” do zgarniania żaru, „pomietło” do czyszczenia czeluści pieca, dzieżę do wyrastania ciasta i foremki do kształtowania bochenków chleba. W komorze i w pobliskiej stodole odbywają się lekcje warsztatowe „Od ziarna do chleba”.