| Bilety | |
|---|---|
| wstęp bezpłatny | |
Plakat, będący syntezą intelektualną i artystyczną, stanowi pole doświadczeń widza, polegającego na własnej intuicji, rozpoznania skrutów, jako trafnych lub nie i nadajacych im wagę.
Plakaty lat 70. i 80. ogniskują drapieżność obserwacji, „obrazoburczych” niekiedy konstatacji podszytych ironią i humorem, bywa odważny, ale odwagą niedopowiedzeń.
[...]
Rok 1989 przynosi odzyskanie wolności.
[...]
O plakacie filmowym zaczęli decydować księgowi. Plakat artystyczny oddał ducha na ołtarzu komercji. Stał się płaski, niemy, przewidywalny i mdły. W nieskonczoność powielający schemat wielkich głów kasowych aktorów, zapewniających wysoką frekwencję i gigantyczne zyski.
W tej taktyce nie ma miejsca na niuanse i odwoływanie się do inteligencji odbiorcy. McDonalizując przekaz zadbano by zwolnić widza z myślenia.
Młodzi twórcy plakatu zmęczeni i rozczarowani zdewaluowaną ideą kapitalizmu, masowego konsumpcjonizmu, obłudą korporacji, stawiają na indywidualny głos, gdzie upodmiotowiona na powrót ze zmasowanej strefy „szczęśliwości” jednostka odzyska szanse spojrzenia w zwierciadło „niespokojnej” świadomości.
Kino przetrwało histerię kaset video, zmierzch taśmy filmowej i mimo ery mediów społecznościowych i panoszącej się sztucznej inteligencji zapewnia bicie serca utkanej przez wyobraźnię rzeczywistości filmowej, niepowtarzalne spojrzenie na świat.
[...]
Sławomir Kurdziel
ZALOGUJ
