Lubię Charliego Wattsa z The Rolling Stones, choć może nie jest on postrzegany jako crème de la crème światowych bębniarzy, a raczej jako tło Micka Jaggera i pozostałych Stonesów. Ale dla mnie był i nadal jest esencją Stonesów, a właśnie ta esencja zawsze mnie pociągała – i staram się ją w tym, co robię, wykorzystywać.

Charlie Watts gra bez ozdobników, jest po prostu konsekwentną, w miarę równą lokomotywą zespołu. Tak też lubiłem grać: bez kwiatków, ale esencjonalnie. Czyli równo i mocno. I już jako człowiek trochę starszy lubię też tak gotować. Właśnie bez tych niepotrzebnych ozdobników, bez nadmiaru ziół, egzotycznych dodatków. Najważniejsza jest dla mnie esencja. Taka sama jest moja fotografia. Prosta, bez nowatorstwa, bez ekstremalnych efektów – ale esencjonalna.

– Chris Niedenthal

Podstawą wystawy „Esencjonalnie” jest wystawa „Niedenthal”, przygotowana przez Dom Spotkań z Historią, instytucję kultury miasta stołecznego Warszawy.

Chris Niedenthal – urodził się 21 października 1950 roku w Londynie, jako młodsze z dwojga dzieci Heleny (z domu Łyżwańskiej) i Jana Niedenthalów. Matka przed wojną pracowała jako stenotypistka w Polskiej Agencji Telegraficznej w Warszawie, emigrowała razem z polskim rządem we wrześniu 1939 roku. Ojciec, wileński prokurator, opuścił Polskę po wkroczeniu wojsk sowieckich 17 września 1939. Poznali się i pobrali w Wielkiej Brytanii.

W 1972 roku Chris Niedenthal ukończył studia fotograficzne w London College of Printing i przez pół roku pracował dla londyńskiej agencji Features International. Polskę po raz pierwszy odwiedził razem z rodzicami i siostrą w 1963 roku. Dwa lata później zaczął bywać tu sam, prawie w każde wakacje. W 1971 roku podjął pracę jako pilot wakacyjnych wycieczek do Polski. W maju 1973 przyjechał tu na zaproszenie Polskiej Agencji Interpress.

W latach 1974‒1978 pracował jako wolny strzelec, robiąc materiały m.in. dla niemieckich pism: tygodnika „Stern” i miesięcznika „Geo” oraz dla szwedzkiego dziennika „Expressen”. Od 1978 roku współpracował z magazynem „Newsweek”. W 1985 został fotoreporterem „Time”. Zasłynął fotografią reportażową przedstawiającą zarówno historyczne wydarzenia, jak i codzienność lat 80. Dokumentował m.in.: pierwszą wizytę Jana Pawła II w Polsce, powstanie Solidarności, wprowadzenie stanu wojennego, upadek komunizmu i przemiany demokratyczne w krajach Europy Wschodniej w 1989 roku.

Laureat nagrody World Press Photo w 1986 roku za portret sekretarza generalnego węgierskiego KC – Janosa Kadara, który trafił na okładkę ,,Time”. Autor społecznie zaangażowanych cykli fotograficznych traktujących o „niewidzialności” dzieci upośledzonych umysłowo (m. in wystawa „Tabu. Portrety nie Portretowanych”) i współautor z Tadeuszem Rolke wystawy „Sąsiadka” o trudnych relacjach polsko-żydowskich.

Po 2015 roku wrócił do fotoreportażu: Ten zawód to jest w pewnym sensie misja. Skoro tyle fotografowałem tej naszej historii, przez lata, to uważam, że nie mogę przestać, muszę udokumentować ten stan, w który popadliśmy teraz. W dawnej Polsce robiłem to dla bardzo ważnych pism światowych, teraz robię to dla siebie.

kuratorki: Anna Brzezińska, Katarzyna Puchalska
wybór zdjęć, teksty: Katarzyna Puchalska
projekt graficzny: Lotne Studio, grafo-mania
przygotowanie zdjęć do druku: Tomasz Kubaczyk
druk i oprawa fotografii: Ney Gallery&Prints