Marian Kruczek urodził się 11 stycznia w 1927 roku w Płowcach koło Sanoka. W latach 1949-1955 studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowniach m.in. Czesława Rzepińskiego, Wojciecha Weissa, Zbigniewa Pronaszki i Adama Marczyńskiego. Dyplom uzyskał w pracowni Tadeusza Łakowskiego. Po ukończeniu studiów związał się z uczelnią, najpierw jako asystent a potem profesor, prowadząc pracownię rysunku na Wydziale Grafiki. Od 1956 roku był związany z nowohuckim środowiskiem artystycznym, z którym założył teatr lalkowy “Widzimisię” i galerię plenerową “Pod chmurką’. W 1975 roku w Kramach Dominikańskich w Krakowie powstała jego galeria-pracownia “Mała kochanica”. Artysta zmarł 12 grudnia 1983 roku w Krakowie. Był autorem przeszło pięćdziesięciu wystaw indywidualnych i wielu zbiorowych w Polsce, Belgii, Francji, Niemczech, Szwajcarii i USA. Jego prace znajdują się w wielu kolekcjach prywatnych i państwowych w kraju i za granicą. Jego twórczość była niezwykle różnorodna i obejmowała malarstwo, grafikę, rzeźbę oraz relief. Najbardziej oryginalne prace powstawały jednak w tzw. technikach własnych łączących metal, drewno, kamień, szkło, ceramikę, tkaninę i wiele innych materiałów.

Do współpracy z artystą oraz jego żoną Bogną Perz-Kruczek zielonogórskie Muzeum przystąpiło w 1977 roku. Artystom pierwotnie oddano do dyspozycji korytarz na pierwszym piętrze budynku. Dodatkowe powierzchnie uzyskano w latach 1980-1982 po przebudowie pomieszczeń, które pełniły wcześniej funkcje sanitarne. Podczas kilku pobytów w Zielonej Górze, które wyznaczały etapy pracy nad ekspozycją zrealizowana została koncepcja galerii nazwanej Kruczkowina. Za stronę aranżacyjną galerii odpowiedzialny był sam autor, który wykreował wnętrze jako artystyczne sanktuarium z wyodrębnioną częścią ołtarzową zajętą przez fragment chłopskiego wozu. Ostateczne jednak ukończono ją bez samego artysty, którego nieoczekiwana śmierć przerwała prace w 1983 r. Trzy miesiące po śmierci Kruczka galeria otrzymała ostateczny kształt.

Ekspozycja jednego z najciekawszych twórców krakowskich, zawiera ponad 100 rzeźb i reliefów, przy czym część z nich powstawała już w Zielonej Górze. Pierwsze dzieło Kruczka trafiło do zielonogórskiego muzeum w 1969 r. na IV wystawę Złotego Grona. Był to relief Zaklęcie Siwak, który przekazany do zbiorów przez Wydział Kultury i Sztuki PWRN, stał się zalążkiem galerii. Wkrótce pojawiły się kolejne dzieła, m.in. Księżniczka Śmieci, Wypiórek, Grabarz Szczęścia, Majestat, Plaskacz, Strzyga, Szperacz i wiele innych. Prace te zaskakują bogactwem skojarzeń i różnorodnością formy. Różnorodne niepotrzebne przedmioty, odpady i złom zostały artystycznie zrehabilitowane oraz podniesione do rangi sztuki. Dotąd bezużyteczne stare śruby, kule, podkowy, brony łańcuchy, zderzaki dzięki artyście nabrały nowego ducha i żyją po raz kolejny, przywodząc na myśl szczęśliwe dzieciństwo na wsi, postaci z marzeń sennych i świata baśni.

Wyjątkowość sztuki Mariana Kruczka polega na umiejętnym połączeniu w niej klimatu wynikającego z tradycji artystycznej powstałej na styku kultur Wschodu i Zachodu oraz wartości autentycznej sztuki ludowej i trendów sztuki współczesnej.

Obok naszej instytucji stała ekspozycja prac tego artysty znajduje się także w Muzeum Historycznym w Sanoku.