Nowa narracyjna ekspozycja ukazuje dzieje regionu lubuskiego z jego wielokulturowym bogactwem kształtującym od wieków tożsamość tych ziem. Na przestrzeni ponad 400 metrów kwadratowych wyodrębniono sześć modułów ekspozycyjnych. Pierwsza część obejmuje okres od X do końca XVIII wieku. W kontekście renesansowego portalu z 1596 r. prezentowane są wybrane symboliczne postacie tworzące wielowiekową historię regionu. Materialnym wyrazem dziejów i tradycji są artefakty archeologiczne, kartusz herbowy, portret trumienny, sakralne przedstawienia rzeźbiarskie, świeczniki ołtarzowe czy Biblia Lutra. Znaczącym elementem narracyjnym tej części wystawy jest multimedialna makieta obrazująca zagadnienia dotyczące Zielonej Góry i regionu lubuskiego.

Szczególną częścią prezentacji  dotyczącej okresu od XIX do początków XX wieku jest wielkoformatowa, blisko 12-metrowa panorama Zielonej Góry, oparta na fotografii z 1897 roku. Ta część wystawy w zasadniczym stopniu poświęcona jest tradycjom gospodarczym miasta, którego źródłem rozwoju i pomyślności od średniowiecza było sukiennictwo i winiarstwo. Procesy industrializacyjne końca XIX wieku przyniosły zarówno rozwój dotychczasowych form produkcji oraz nowych gałęzi przemysłu, z powstałą w 1876 roku fabryką konstrukcji stalowych Georga Beuchelta. Natomiast symbolem polskiej społeczności żyjącej wówczas w mieście i jego okolicach jest m.in. portret prezesa Towarzystwa Rzemieślników Polskich – Kazimierza Lisowskiego.

Osobne i szczególne miejsce na wystawie zajmuje narracja ukazująca przełomowy dla całej powojennej historii regionu rok 1945. To szczególny czas wielkich migracji, początek kształtowania się  lubuskiego terytorium i tutejszej społeczności. Ten okres przybliża ponad sto oryginalnych przedmiotów, dokumentów oraz relacji świadków. Na przekaz ekspozycji składają się m. in. takie części jak:  Z dalekich ziem, z dalekich stron, W drodze, U siebie? Wypędzeni w domach wypędzonych, czy Życie od nowa.

Kolejna odsłona dotyczy już powojennej Zielonej Góry, której bogatą polską historię po 1945 roku ilustrują oryginalne eksponaty, zdjęcia oraz przekaz multimedialny. Ekspozycja ukazuje w aspekcie społecznym, gospodarczym i kulturalnym dynamiczny rozwój miasta, począwszy od 26-tysięcznego przedwojennego miasteczka do 140-tysięcznego ważnego centrum administracyjnego oraz ośrodka akademickiego. Szczególne znaczenie w  powojennych dziejach Zielonej Góry miał w 1950 roku jej awans do rangi stolicy województwa. Natomiast wyrazem dążeń do demokratycznych przemian  był m. in. konflikt o Dom Katolicki w maju 1960 roku.

Do ostatniej części wystawy prowadzi Oś czasu. Jest to ciąg ekspozycyjny będący swoistą formą narracji prowadzonej poprzez przedmioty codziennego użytku. Ponad sto  zabytków powstałych od XIII do końca XX stulecia, to dzieła pochodzące z warsztatów rzemieślniczych, manufaktur oraz fabryk. Pełniły one w życiu ludzi szereg różnorodnych funkcji, stając się dla nas współczesnych artefaktami, ważnymi symbolami cywilizacyjnych przemian.

Wystawę historyczną kończy prezentacja poświęcona regionowi lubuskiemu. Ukazuje ona jego  dziedzictwo kulturowe określone zarówno poprzez wydarzenia z przeszłości, subregiony historyczne, ośrodki miejskie czy bogatą i różnorodną  substancję architektoniczną. Podobnie jak na całej ekspozycji także i w tej części pomocne w prezentacji wielu zagadnień są multimedialne aplikacje. Natomiast dla najmłodszych odbiorców dedykowane są specjalne stanowiska znajdujące się w różnych częściach wystawy.

Chcemy aby ekspozycja Dziedzictwo i współczesność. Zielona Góra – region lubuski   była ważnym punktem odniesienia dla naszej współczesności, a jej przekaz  (nie pretendujący do całościowego przedstawienia tematu) inspiracją do dalszego poznawania tego wyjątkowego regionu.