Nasze stowarzyszenie wzięło udział w Festiwalu Fotografii "Z garażu Janusza Chlasty".

Janusza Chlasty mieszkańcom naszego miasta przedstawiać nie trzeba. Znany fotografik potrafił uchwycić zarówno te najważniejsze chwile z życia Gniezna i okolic jak i zupełnie zwykłe i codziennie. Artysta pozostawił po sobie ponad sześć tysięcy negatywów dokumentujących historię miasta. Jednym z większych zbiorów są zbiory poświęcone gnieźnieńskim zakładom przemysłowym w tym naszej parowozowni. 

Dla nas są to zbiory bezcenne dzięki którym nasze stowarzyszenie otrzymało dokumenty w postaci fotograficznej z czasów jej świetności i pełnej działalności. Pozwalają na spojrzenie na parowozownię takiej, której już nie ma. Pozwalają otworzyć miejsca ustalić zakres przebudowy obiektu ostatnich dziesięcioleci. 

Parowozownia Gniezno i ogromna liczba zdjęć: budynków, pojazdów szynowych i ludzi w zbiorach Janusza Chlasty nie dziwi. Fotograf przez kilka lat był pracownikiem kolei stąd też nie dziwi zarówno liczba zdjęć z zespołu lokomotywowni Gniezno jak też szczególne przedstawienie jej pracowników podczas trudu codziennej pracy.

Wernisaż wystawy odbył się 09 września 2023 roku. Wystawa zdjęć Z garażu Janusza Chlasty będzie dostępna w naszej parowozowni do końca września 2024 roku. Wystawę obejrzeć można podczas zwiedzania parowozowni w terminach dostępnych na stronie internetowej, podczas nieodpłatnych dni otwartych oraz innych wydarzeń kulturalnych organizowanych w murach parowozowni.

Życiorys Janusza Chlasty

JANUSZ CHLASTA urodził się w rodzinie kolejarskiej 18 lipca 1938 r. w Wilnie. W 1945 r
rodzina przeniosła się do Kalisza. Szkołę podstawową ukończył w Ostrowie Wlkp., Kolejnym
etapem edukacji była Zasadnicza Szkoła Zawodowa i podjęcie pracy w Zakładach
Naprawczych Taboru Kolejowego w Ostrowie Wlkp. Jednak główną jego pasją była
fotografia. Pierwsze zdjęcie wykonał unikalnym już aparatem Codak - Box będąc w szóstej
klasie szkoły podstawowej. Po roku ukazało się jego pierwsze zdjęcie interwencyjne wraz z
tekstem w „Głosie Wielkopolskim". W 1956 r. pracę zawodową połączył z nauką w
Technikum Kolejowym Ministerstwa Komunikacji w Bydgoszczy. W tym czasie współpraca
z redakcją „Głosu Wielkopolskiego” miała już stały charakter
W 1959 r. został służbowo przeniesiony do Gniezna. Pracując w PKP jako dyspozytor
lokomotywowni nawiązał fotoreporterskie kontakty z redakcjami „Gazety Chłopskiej”,
„Gazety Poznańskiej” i Centralną Agencją Fotograficzną. Doświadczenie w ten sposób
nabyte sprawiło, że kiedy w 1965 r. powstał w Gnieźnie miesięcznik „Przemiany” został jego
stałym fotoreporterem. W tym samym roku zakończył naukę w bydgoskim Technikum
(świadectwo dojrzałości nr 225/65 - Technik Mechanik Kolejowy) i zawarł związek
małżeński z Marią Friedrich. Rok później urodził się syn Grzegorz Chlasta.

Był profesjonalistą, samoukiem, rozpoczynał karierę fotograficzną na sprzęcie przez siebie
zrobionym. W odręcznym życiorysie napisał, że „wiele wiadomości związanych z
wykonywanym zawodem fotoreportera prasowego zdobywał systemem chałupniczym,
czytając prasę fachową i w ten sposób podnosząc warsztat wykonywanej pracy”. Istotnie
warsztat musiał być niezły skoro jego zdjęcia publikowały oprócz w/w także takie redakcje
jak: „Panorama Śląska”, „Motor”, a także miesięcznik „Polska” w edycji angielskiej.

W 1970 r zwolnił się z pracy w PKP i na stałe został zatrudniony na stanowisku fotoreportera
w redakcji „Przemiany Ziemi Gnieźnieńskiej”
W 1972 r, uchwałą Państwowej Komisji Egzaminacyjnej uzyskał tytuł mistrza w zawodzie
fotograf (nr rejestru 3436)
W latach 1972-1979 r. był fotoreporterem „Głosu Załogi” – międzyzakładowej gazety
adresowanej do pracowników gnieźnieńskich zakładów pracy i ich rodzin.
Jako fotografa reklamowego zatrudniały go na stałe Wielkopolskie Zakłady Obuwia
„Polania” w Gnieźnie i Fabryka Galanterii Lech w Gnieźnie oraz sporadycznie inne zakłady
przemysłowe Gniezna.

Był członkiem:
Poznańskiego Towarzystwa Fotograficznego (1969 leg. nr. 129) ,
Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (1980 leg. nr. 17217),
Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej (1982, leg. nr 3621).

Swoje prace prezentował na kilku wystawach m.in.:
1966 – „Gniezno w XX-leciu” – Powiatowy Dom Kultury w Gnieźnie
1966 – Klub Międzynarodowej Prasy i Książki w Gnieźnie („Przemiany” 7/66)
1968 – Salon Poznańskiego Towarzystwa Fotograficznego w Poznaniu, ul. Paderewskiego
1968 – „Zabytki Gniezna i okolicy” – Powiatowy Dom Kultury („Przemiany” 5/1968)
1969 – „Gniezno w fotografii” – Powiatowy Dom Kultury w Gnieźnie (II miejsce),
1969 – Dom Kultury Dzieci i Młodzieży w Gnieźnie
1972 – Młodzieżowy Dom Kultury w Gnieźnie („Przemiany” 4/72)
1973 – Powiatowy Dom Kultury w Gnieźnie („Przemiany” 10/73)
1975 –„10-cio lecie „Przemian” – Powiatowy Dom Kultury w Gnieźnie („Przemiany” 2/75)
witryny okienne BPMG „Najmłodsi mieszkańcy Gniezna w fotografii”
1979 – Miejski Ośrodek Kultury w Gnieźnie
1980 – Galeria Zakładowego Domu Kultury „Polania” w Gnieźnie
1980 – „Robotnicy” – Gnieźnieński Ośrodek Kultury
1987 – „Imprezy 15-lecia” – Galeria Zakładowego Domu Kultury „Polania” w Gnieźnie
1987 – „Ludzie, maszyny, buty” – Hol Wielkopolskich Zakładów Obuwia „Polania”
Za swoją działalność otrzymał:
1981 Odznakę Honorową „Za Zasługi w Rozwoju Miasta Gniezna” (16/81)
1984 Srebrny Krzyż Zasługi (588-84-6)
1989 Złoty Krzyż Zasługi (1339-89-1)

Zestawienie na podst. Władysław Nielipiński, Fotografia gnieźnieńska w II połowie XX wieku, Wojewódzka Biblioteka Publiczna i
Centrum Animacji Kultury, Poznań 2013,