Sanniki są mało znanym i niewielkim, ale za to ciekawym ośrodkiem wycinankarstwa. Wycinanki sannickie to wielobarwne naklejanki występujące w dwóch podstawowych formach: dwóch zwisających wstęg zwieńczonych dużym krążkiem, podobnych do „portek” z Puszczy Białej i łowickich „tasiomek”, a nazywanych tutaj „klapokami”, oraz wielobarwnych ptaków: „kogutów”, „gołąbków”, „indorów”, „bażantów” i in. Występują tu również podobne do łowickich „kodr” wycinanki tematyczne.
Wycinanki sannickie zostały reaktywowane w 1951 roku dzięki zorganizowanej w Sannikach wystawie. W kolekcji znajduje się 14 wycinanek. Część autorstwa Marii Siedlarek i Zofii Makowskiej z Sannik pochodzi z 1958 roku. Druga część, wykonana przez reprezentujące młodsze pokolenie Marię Siedlarek Młodszą i Krystynę Cieślak z Sannik, pochodzi z lat 1996-1998.