Żyjemy w epoce nadmiaru i obojętności oraz upowszechnienia protetyki. Ciało stało się współczesną chimerą mięsa, metalu i kodu, działającą poza granicami skóry i poza lokalną przestrzenią, którą zamieszkuje. W tym technologicznym obszarze ciało wymaga sensorycznego, maszynowego i obliczeniowego rozszerzenia. Pojawia się konieczność alternatywnych konstrukcji anatomicznych. W erze hakowania ciała, mapowania genów, protezowania, wymiany organów, przeszczepów twarzy, syntetycznej skóry to, co oznacza bycie ciałem, co oznacza bycie człowiekiem i co generuje żywotność i sprawczość, staje się problematyczne. W przestrzeni mnożących się ciał protetycznych, częściowego życia i sztucznego życia, ciało biologiczne staje się głęboko przestarzałe. Ciało traci podmiotowość. Ciało nie jest już obiektem pożądania, ale raczej ciałem, które wymaga ponownego wyobrażenia i przeprojektowania.

Obecnie ciało doświadcza siebie jako mimowolne, zautomatyzowane i nieobecne w swoim własnym działaniu. Ciało jest teraz zdalnie sterowane i rzutowane w odległe przestrzenie. Jego świadomość może zostać usunięta, a jego fizyczność zanika. Staje się ono rozszerzonym systemem operacyjnym. Nie funkcjonujemy już "całkowicie tutaj" w tym ciele ani "całkowicie tam" w tamtym ciele, ale czasami "częściowo tutaj" a innym razem - "częściowo tam. Obecność staje się też problematyczna. Obecność jest naznaczona podwójną nieobecnością, a może nieobecność jest naznaczona podwójną obecnością. Świadomość prześlizguje się między przestrzeniami i sytuacjami, płynnie oscylując między tym, co rzeczywiste, a tym, co wirtualne. Nadal występujemy jako ciała biologiczne - offline -  i ciała fantomowe - online. Fantomy nie jako fantazmaty, ale raczej jako fantomowe kończyny. Jaźń umiejscawia się poza skórą, ciało zostaje opróżnione. Lecz pustka ta nie jest pustką braku, ale raczej radykalną pustką poprzez nadmiar. To pustka wynikająca z wyciskania i rozszerzania jego możliwości, jego poszerzonych anten sensorycznych i jego coraz bardziej zdalnego funkcjonowania. Ważna staje się nie tylko tożsamość ciała, ale też jego łączność - nie mobilność czy lokalizacja, lecz interfejs.

Stelarc, 2023
tłumaczenie z angkielskiego: Artur Tajber