Na wystawie prezentowane są drzeworyty, akwarele, pastele, rysunki węglem i ołówkiem oraz obrazy olejne Artysty, który w ciągu przeżytego w naszym mieście ćwierćwiecza uwiecznił na płótnie i papierze wiele urokliwych zakątków południowej Wielkopolski, a Ziemię Ostrzeszowską uczynił swoją Małą Ojczyzną.

ANTONI SERBEŃSKI
1886 - 1957

Urodził się 13 grudnia 1886 r. w Złotym Potoku, pow. Buczacz na Tarnopolszczyźnie. Po śmierci rodziców Jego wychowaniem zajęli się stryjowie: Adolf - we Lwowie i Walerian w Nowym Sączu.
Rozpoczętą we Lwowie naukę w gimnazjum, kończy egzaminem maturalnym w Nowym Sączu w 1910 r. Przez dwa lata studiuje prawo na Uniwersytecie Lwowskim, jednak kariera urzędnicza nie jest Jego powołaniem - rzuca prawo i rozpoczyna naukę w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Leona Wyczółkowskiego i Teodora Axentowicza. W realistycznej (niezależnie od stosowanej techniki: olej, akwarela, pastel, ołówek, drzeworyt) twórczości Serbeńskiego wyraźnie zaznacza się wpływ krakowskiego świata artystycznego, reprezentowanego przez: Jacka Malczewskiego, Władysława Lama, Józefa Pieniążka, Dembickiego, Józefa Mehoffera.

Zawierucha I wojny światowej rzuciła Go na front rosyjski i włoski, jako żołnierza armii austriackiej. Po powrocie do kraju zgłasza się jak ochotnik do służby w wojsku polskim przy parku lotniczym Kraków-Rakowice.

Następnie podejmuje pracę w oświacie; szkoły średnie Rawicza, Inowrocławia i Ostrowa Wielkopolskiego poznają Go jako nauczyciela rysunku. Aktywnie włącza się do przygotowań do Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu w 1929 roku. W 1931 r., ceniąc sobie nieograniczoną sztywnymi ramami lekcji swobodę, żegna się ze szkolnictwem i być może ze względu na krajobraz zbliżony do stron rodzinnych, na miejsce stałego pobytu wybiera Ostrzeszów.

W czasie II wojny Światowej wywieziono Go na przymusowe roboty do Inowrocławia, do swojego - jak mówił, Ostrzeszowa wrócił w marcu 1945r.

W ciągu przeżytego tutaj ćwierćwiecza uwiecznił na swoich obrazach wiele urokliwych zakątków południowej Wielkopolski, a Ziemię Ostrzeszowską uczynił swoją Małą Ojczyzną. Jego prace cechuje łagodny nastrój równowagi, brak dekoracyjnych przerysowań, zróżnicowanie faktury. Podejmowane tematy to najczęściej pejzaże, architektura małych miasteczek, wiejskie zabudowania, portrety.
Zmarł 5 marca 1957 r. w ostrowskim szpitalu, jest pochowany na cmentarzu rzymsko-katolickim w Ostrzeszowie.