W pomieszczeniu tym gości odwiedzających muzeum wita postać mieszczki muszyńskiej w oryginalnej spódnicy wełnianej pod którą falują pięknie haftowane białe halki. Postać okrywa olbrzymia chusta tzw. „Tybetka”. Głowę mieszczki zdobi oryginalny czepiec tiulowy przystrojony kwiatami. Aby przybliżyć życie tych kobiet wyeksponowane zostały przedmioty używane przez nie na co dzień w tym: żelazka, kołowrotki, maglownice, tary oraz ubrania pięknie zdobione wytworzonymi w muszyńskiej szkole koronek klockowych ozdobnymi wstawkami.

Oglądając fotokopię dokumentów archiwalnych, starych zdjęć, rycin i drzeworytów, poznajemy pierwszego duchownego właściciela Muszyny biskupa krakowskiego Pawła z Przemankowa (1288 r.). Z kolejnych plansz dowiadujemy się o pierwszych kupcach prowadzących swe karawany traktem „węgierskim” wzdłuż Popradu oraz o zwyczajach i zajęciach mieszczan muszyńskich. Informacje te obrazują niezwykle ciekawe eksponaty m.in.: symbole cechowe, bęben magistracki, pralka półautomatyczna, kołatka stróża nocnego itp. Jednym z ciekawszych eksponatów jest rzadko spotykany ręczny typ tokarni z dwoma kołami i przekładnią oraz nowszy typ tokarni nożnej. Oba te obiekty pochodzą sprzed około 100 lat.

Ciekawostką są też wielkie siekacze do mięsa z podwójnymi ostrzami (90 cm x 35 cm), które były używane w miejscowej masarni jeszcze na początku naszego stulecia. W sali tej zgromadzono również pamiątki po oryginalnym zajeździe są to miedzy innymi drewniane kliny z pieca, gwoździe oraz część sklepienia. Znalazły tu również miejsce pozostałości z dawnych warsztatów rzemieślniczych między innymi: szewskiego, kołodziejskiego, ciesielskiego. Natomiast jedyną pozostałością istniejącej do 1920 roku farbiarni płótna w Muszynie, są drewniane klocki do druków oraz próbki materiałów które były tu wytwarzane i one zostały wyeksponowane w tej sali. Aby oddać pierwotny klimat tego budynku w sali tej odtworzono szynk na którym swoje miejsce znalazła między innymi kolekcja ozdobnych butelek z XVIII/XIX w., typowy muszyński kubek z przegródką dla wąsatych mieszczan, samowar, młynki do palenia kawy, amfory na naftę i wino. Scenerię dawnej karczmy dopełnia stół radziecki z ławą oraz szafa grająca i malownicza basetla.

W izbie tej znalazły również swoje miejsce ściągnięte z miejscowych strychów skrzynie cechowe, wianowe i podróżne. Dwie z nich są wyjątkowo piękne. Pierwsza z nich będąca prawdopodobnie własnością cechu krawieckiego na przedniej desce ma wyrzeźbione emblematy: żelazko i nożyce, natomiast druga pięknie okuta wędrowała zapewne z kupcami dawnym węgierskim traktem handlowym.