Zaprezentowano tutaj malowniczy, opoczyński, regionalny strój ludowy w ujęciu chronologicznym. Najstarszym strojem ukazanym na ekspozycji jest strój kobiecy z przełomu XIX i XX w. składający się ze spódnicy, gorsetu, zapaski do pasa i zapaski „do odziewu” oraz haftowanej koszuli. Z biegiem czasu strój kobiecy zmieniał się. Do jego podstawowych elementów należała „kiecka” uszyta z tkaniny wełnianej, prążkowanej o określonym układzie pasków tzw. modzie, koszula haftowana haftem krzyżykowym, płaskim lub „za igłą”, kaftana, chustki „salinówki” i trzewików.
Na wystawie zobaczyć można również dziewiętnastowieczną „wangierkę” (kobiecy strój zimowy), stroje ślubne z okresu międzywojennego, stroje dziecięce oraz regionalne stroje męskie, które pierwotnie składały się z pasiastych „portek”, spencerka, lejbika, sukmany, pasa siatkowego i haftowanej koszuli. W okresie międzywojennym strój ten zmienił się na rzecz spodni i marynarki uszytych z czarnego samodziału oraz białej, haftowanej koszuli. Strój kobiecy i męski uszyty był z samodziałowej tkaniny wełnianej i lnianej wykonanej na krośnie.
ZALOGUJ
