Wystawa etnograficzna multimedialna prezentuje typowe rogozińskie mieszkanie mieszczańskie z przełomu XIX i XX wieku pokazane we wnętrzu zabytkowego ratusza nowomiejskiego z lat 1826-1839. Koncepcja ekspozycji powstała po zwolnieniu pomieszczeń biurowych w czasie remontu Muzeum w
ramach projektu inwestycyjnego „Modernizacja Muzeum Regionalnego im. Wojciechy Dutkiewicz w Rogoźnie wraz z zagospodarowaniem otoczenia placu Karola Marcinkowskiego.

Na ekspozycji prezentujemy pokój stołowy – jadalnię służący całej rodzinie oraz sypialnię. Oba pomieszczenia stanowią jedną całość, a o odrębności decyduje różne wyposażenie. Centralnym i najważniejszym meblem pokoju stołowego jest prostokątny, dębowy stół będący sercem każdego domu i 6 krzeseł. Na stole nakrytym lnianym obrusem ustawiono porcelanową zastawę stołową. Znajduje się w nim także komoda i dębowy, rzeźbiony kredens stanowiący komplet ze stołem i krzesłami. Obok kredensu pod oknem stoi bujany fotel, miejsce odpoczynku dla domowników. Uzupełnieniem pokoju stołowego są porcelanowe figurki i dekoracyjna waza na komodzie oraz wiszący nad nią zegar ścienny z dekoracyjnymi figurkami, obrazy na ścianach i przedmioty codziennego użytku na kredensie.

Przeciwległą część pokoju stanowi sypialnia, w której centralne miejsce zajmuje łóżko ustawione zgodnie z zasadą „na pokój”, wezgłowiem do ściany z pierzyną i poduszką. Zasłane jest „paradnie”, jak było to w zwyczaju czynić na dzień – ażurową kapą na różowym podkładzie, tzw. dnie, oraz w wezgłowiu – dekoracyjną poduszką. Na łóżku siedzą odświętni ubrane lalki. Po bokach ustawione są nocne szafki, a na nich świecznik, książeczka do nabożeństwa oraz książki. Pod łóżkiem naczynie nocne (nocnik). Na ścianie u wezgłowia zawieszony jest obraz Świętej Rodziny. W pobliżu łóżka, obok okna stoi kołyska, a między oknami szafka pełniąca funkcję damskiej toaletki, na której znajdują się szkatułki z biżuterią, porcelanowy flakon na perfumy i przybory toaletowe. Nad toaletką wisi duże prostokątne lustro w dębowej, rzeźbionej ramie. W sypialni stoi także dwudrzwiowa szafa z szufladą i ozdobną profilowaną górą, a przy łóżku duża, drewniana skrzynia posagowa (wianna), w
której znajdują się różne rekwizyty wykorzystywane przez przewodnika w trakcie oprowadzania po wystawie. Ściany zdobią święte obrazy i rodzinne fotografie. W każdym pomieszczeniu jest okno, które zostało zasłonięte czarną folią, tworząc zaciemnienie. Na oknach założone są rolety ze zdjęciami ze starych pocztówek przedstawiające widok z okna na plac przed ratuszem z początku XX wieku. W oknach firany i ozdobne zasłony jaśniejsze w salonie i ciemniejsze w sypialni.

Większość mebli prezentowanych na ekspozycji pochodzi ze zbiorów Muzeum Regionalnego im. Wojciechy Dutkiewicz i są darami mieszkańców Rogoźna. Cały komplet dębowych, rzeźbionych mebli (kredens, stół i krzesła, szafka dwudrzwiowa, szafki nocne oraz lustro pochodzą z drugiej połowy XIX wieku i są częścią wyprawy (posagu) Marii Sekaniny-Miśko, a zostały zamówione u krakowskiego artysty stolarza przez Wilhelminę i Jana Sekaninów, rodziców Marii (do Rogoźna przyjechały na początku XX w.), a przekazała je w darze do zbiorów Muzeum, wnuczka Marii Krystyna Kustusz-Brożyna.

Kulminacyjnym punktem wystawy dla zwiedzających, jest podróż w czasie do Rogoźna sprzed 100 lat. Dzięki efektom dźwiękowym i świetlnym zwiedzający spędzają niedzielę u pięcioosobowej rodziny Rogozińskich. Kiedy spotkanie u Rogozińskich dobiega końca uczestnicy pokazu wracają do Rogoźna XXI wieku, a zwiedzanie wystawy zamyka film z Danielem Olbrychskim i mieszkańcami Rogoźna zrealizowany na placu Karola Marcinkowskiego przed budynkiem Muzeum w sobotę 25 maja 2019 roku. Dzięki temu ponad 500 mieszkańców Rogoźna wzięło udział we współtworzeniu wystawy.