Zwiedzanie wystawy poświęconej ks. Tischnerowi rozpoczyna się na klatce schodowej na I piętro budynku „Domu na Dołkach”, gdzie przedstawione są na planszach starosądeckie miejsca związane z ks. Tischnerem (dom narodzin, kościół parafialny – miejsce chrztu, dom rodziców), po czym wchodzimy do pokoju ks. Tischnera – wiernej rekonstrukcji pokoju w domu rodziców w Starym Sączu przy ulicy Mickiewicza. Całe wyposażenie jest autentyczne, przeniesione z tego domu: wersalka, biurko, krzesła i biblioteczka, książki będące jego własnością, maszyna do pisania, lampka nocna, płyty, ubrania…

Następnie przechodzimy do głównej sali ekspozycyjnej, gdzie archiwalne zdjęcia i dokumenty pokazują: rodzinę Tischnerów (drzewo genealogiczne) oraz wątki biograficzne Józefa Tischnera: drogę do kapłaństwa, działalność duszpasterską i kaznodziejską, twórczość naukową, związki z „Solidarnością”.

Jest też kolekcja książek autorstwa Ks. Profesora i książki o nim oraz liczne drobne pamiątki osobiste i rękopisy.

Wydzielona przestrzeń symbolizuje kościół klasztorny Sióstr Klarysek – miejsce gościnnych celebracji w latach 1970 – 1993 mszy świętych i głoszonych kazań.

Na zewnętrznej tablicy pokazane są związki z klasztorem, a wewnątrz przestrzeni można usiąść i posłuchać odtwarzanych archiwalnych kazań.

Są również cytaty z tych kazań zilustrowane obrazami religijnymi z kolekcji Muzeum Regionalnego.

W sali znajduje się szerokoekranowy telewizor i na życzenie można obejrzeć film o ks. Tischnerze.

Wychodząc (na klatce schodowej), spoglądamy na zdjęcie grobu rodziców Weroniki i Józefa Tischnerów na starosądeckim starym cmentarzu.

Ksiądz prof. Józef Tischner (ur. 12 marca 1931 r. w Starym Sączu, zm. 28 czerwca 2000 r. w Krakowie), kapłan Archidiecezji Krakowskiej; filozof, teolog, etyk; profesor Papieskiej Akademii Teologicznej, wykładowca i publicysta; prezes Instytutu Nauk o Człowieku w Wiedniu.

Ks. Tischner zajmował się filozofią człowieka i teorią wartości. Był twórcą tzw. filozofii spotkania, dialogu i dramatu. Napisał „Etykę solidarności” i aktywnie towarzyszył przemianom społecznym l. 80. XX w. w Polsce. Ceniony duszpasterz, kaznodzieja i rekolekcjonista. Autor prac filozoficznych  z dziedziny kultury i religii. Kawaler Orderu Orła Białego. Dzięki niezwykłej osobowości cieszył się wielkim autorytetem i popularnością.

Józef Tischner urodził się w Starym Sączu w domu przy ulicy Piłsudskiego 9, należącym wówczas do jego stryja Stanisława Tischnera. Ojciec, też Józef, pochodził z osiadłego w Starym Sączu rodu Stolarskich, którego przodkowie Feliks i Maciej Stolarscy zostali wcieleni w 1848 r. do Gwardii Narodowej Cesarstwa Austriackiego, i tam zmieniono im nazwisko na Tischler (z języka niemieckiego „stolarz”). Później jakiś kancelista, przez pomyłkę, zamienił „l” na „n” i powstało nazwisko „Tischner”. Stolarscy – Tischnerowie, trudnili się powroźnictwem, szewstwem i rolnictwem. Ojciec Józefa  – Józef  Tischner – był najbardziej wykształcony z  7-ga rodzeństwa, ukończył Seminarium Nauczycielskie w Starym Sączu. Poślubił pochodzącą z Jurgowa na Podhalu Weronikę Chowaniec. Pierwszy syn Weroniki i Józefa ochrzczony został 2 kwietnia 1931 r. w Kościele Parafialnym w Starym Sączu przez ówczesnego proboszcza ks. Antoniego Odziomka. Chrzestnymi byli: Stanisław Tischner (brat ojca) i Krystyna Chowaniec (siostra matki). Niedługo po tym Tischnerowie otrzymali pracę jako nauczyciele w Szkole Powszechnej w Łopusznej i tam się osiedlili. W 1970 r., gdy przeszli na emeryturę, wrócili do Starego Sącza i zamieszkali w  wybudowanym sobie domu przy ulicy Mickiewicza 32.  Ojciec zmarł w 1980 r., matka w 1993 r. (pochowani są na miejscowym starym cmentarzu).

Młody Józef często przyjeżdżał z rodzicami z Łopusznej do Starego Sącza, do babci i stryjów. Potem, jako ksiądz (od 1970 r.) odwiedzał rodziców – na każde święta, uroczystości i wakacje. Zawsze odprawiał wówczas msze św. i głosił kazania u sióstr Klarysek. W domu rodziców miał swój pokój, gdzie pracował przygotowując kazania i wykłady oraz wypoczywał. W lipcu 1981 r. był inicjatorem i uczestnikiem sympozjum o bł. Kindze, które stanowiło wielki krok w staraniach o jej kanonizację. We wrześniu 1992 r., dla uczczenia 700-lecia śmierci Kingi przeprowadził konferencje pn. „Szukajcie najpierw Królestwa Bożego”. Ostatnią mszę świętą w kościele klasztornym odprawił w 1993 r., z kazaniem o świętości ks. Jerzego Popiełuszki.

Do dziś w Starym Sączu pozostało żywe wspomnienie o ks. Józefie Tischnerze. W 2003 r. na frontonie domu, w którym się urodził Towarzystwo Miłośników Starego Sącza umieściło tablicę pamiątkową. Miejscowym szkołom: podstawowej i ponadgimnazjalnej nadano imię Ks. Prof. Józefa Tischnera.