Obejmuje zabytki z zakresu malarstwa, grafiki, rzeźby oraz rzemiosła artystycznego. Muzeum posiada w swoich zbiorach prace artystów związanych z regionem przez pochodzenie lub tematyką prac.

Adam Pełczyński (1865-?) gorliczanin, studia malarskie odbywa? w Krakowie, Wiedniu, Monachium, Paryżu: Potok szklarski w Szymbarku, Potok bielański, Studium lasu, Zwózka drewna, Dwór obronny w Szymbarku, 1894.

Apolinary Kotowicz (1859-1917) bieczanin, absolwent SSP w Krakowie, uczeń Jana Matejki,: Widok Gorlic (2 obrazy), Kopalnie ropy w Kobylance, 1897 (2 obrazy), Ruiny dworu gorlickiego, 1915; Ruiny kościoła, 1915; Okopy wojskowe wokół Gorlic, 1915.

Seweryn Bieszczad (1852-1923) ur. w Jaśle, absolwent SSP w Krakowie, uczeń Jana Matejki: Fragment starego Biecza.

Aleksander Augustynowicz (1865-1944) ur. w Iskrzyni pow. Krosno, absolwent SSP w Krakowie, uczeń Jana Matejki: Borysław 1906 , Borysław, Nieszpory w Sękowej, 1910, obraz o dużej wartości ikonograficznej.

Alfred Schouppe (1812-1899) malarz realista pochodzący z Grabownicy k/Sanoka: Kopalnia nafty w Męcinie Wielkiej, 1879.

Tadeusz Rybkowski (1848-1926) studiował w Krakowie i Wiedniu, był profesorem malarstwa dekoracyjnego w Szkole Przemysłowej we Lwowie: Widok Gorlic, 1894; Kopalnie naftowe w Lipinkach, 1894; Dyplomy dla Władysława Długosza ozdobione akwarelą Rybkowskiego.

Edward Czerwiński (1892-1966) malarz, grafik, pedagog: Panorama Gorlic, Kapliczka 1664, Kapliczka w Rzepienniku Marciszewskim, Kapliczka w Rzepienniku Biskupim.

Maria Gabryel – Rużycka (1905-1961) Iwowianka, studiowała w Krakowie i Warszawie, w 1945 roku zamieszkała w Gorlicach. Muzeum posiada 32 prace. Są to akwarele i drzeworyty o tematyce regionalnej.

Gromadzone są również prace malarskie artystów współcześnie tworzących:
a) Aleksandra Dętkosia,
b) Stanisława i Waldemara Hübnerów,
oraz nieżyjących:
a) Alfreda Długosza
b) Janiny Kowal- Zabierowskiej,
c) Włodzimierza Kunza.

Rzeźbą reprezentują prace Konstantego Laszczki (1865-1956): popiersie Marii z hr. Skrzyńskich Sobańskiej, utrzymane w stylu secesji, wykute w karraryjskim marmurze oraz płasko-rzeźbiona plakieta z brązu “Błogosławieni Miłosierni 1914-1918″. Jest ona dowodem uznania Komitetu Biskupiej Kurii dla ks. Bronisława Świeykowskiego, dla jego zasług położonych wobec mieszkańców miasta w czasie 126 dni frontu I wojny światowej. Inną tego typu pamiątką jest krzyż-monstrancja, wykonany z łusek karabinowych przez art. Antoniego Bielewicza ofiarowany również ks. Br. Świeykowskiemu za opiekę nad miastem z dedykacją Bezwartościowy w kruszcu wartościowy w symbolach”.

Z dziedziny rzemiosła artystycznego najcenniejszym obiektem jest praska-biurko z nadstawką. Mebel ten pochodzący z końca XVIII w. z bogatą dekoracją figuralną, roślinną i geometryczną, wykonany techniką intrarsji i inkrustacji, reprezentuje rodzime meblarstwo okręgu kolbuszowskiego.

Na uwagę zasługuje również stół dębowy eklektyczny o wyraźnych znamionach renesansu, wykonany przez stolarza gorlickiego Józefa Potockiego.

Osobliwą twórczość przedstawia spuścizna artystyczna po Antonim Hyblu (1872-1946), rzeźbiarzu z Ropy. Są to średniej wielkości pełnoplastyczne rzeźby o tematyce najczęściej rodzajowej. Muzeum posiada kilkanaście jego prac w tym dwie bogato rzeźbione ażurowym konsole, przykład snycerki bardzo wysokiego kunsztu. Ponadto jego prace znajdują się w kościele w Ropie, Mystkowie, Słupniach Król., Barcicach. Był samoukiem. U swojego wuja poznał rzeźb ę kościelną, złocenie, polichromią, malarstwo. Pracował w wielkich zakładach rzeźbiarskich. Jako samodzielny rzeźbiarz zapisał się do Szkoły Zawodowej Przemysłu Drzewnego w Zakopanem, na wydział rzeźby figuralnej u prof. Galletha. Ubiegał się o stypendium, które odmówiono mu. Wysokie c.k. Ministerstwo w Wiedniu, zarządziło natomiast wstęp wolny dla niego do wszystkich uczelni artystycznych w państwie austriackim w celu naukowym. Toteż jeździł do Krakowa, Wiednia, Pragi. Jego talentem i nadzwyczajną techniką zachwycał się dyr. ASP Julian Fałat. A. Hybel był również artystą-wynalazcą. Skonstruował tzw. “polskie skrzypce”, jednak nie wzbudziły one większego zainteresowania.