Zwiedzających wita w budce wartowniczej manekin w mundurze polowym tzw. „moro” używanym w Wojsku Polskim do lat 90. ubiegłego stulecia. Hełm wz. 67, maska przeciwgazowa MP-4 oraz replika kbk AKM robią wrażenie. Jak przystało na warunki polowe, żołnierz jest ubarwiony na twarzy farbą kamuflażową.

Ekspozycja urządzona jest chronologicznie. Widzowie mają możliwość poznania początków powstania pierwszych polskich jednostek przeciwlotniczych, aż po współczesność. Wybrane eksponaty prezentowane są w militarnych aranżacjach, m.in. z wykorzystaniem skrzyń po pociskach i rakietach. W części poświęconej armii II Rzeczypospolitej  prezentowana jest m.in. kurtka mundurowa podporucznika artylerii, hełm wz. 31, czapka polowa oraz maski przeciwgazowe wz. 24 (RSC) i wz. 32. Można również zobaczyć inne pamiątki z tamtych czasów, między innymi polski pistolet Vis, busolę kierunkową Bezarda (tzw. oficerską), mapy, fotografie czy eksponaty związane z Ligą Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, w tym m.in. hełm OPL z huty „Ludwików” ws. 28.

Dodatkowo, zwiedzający mogą również się sprawdzić w zwalczaniu … wrogich samolotów. Ciężki karabin maszynowy kalibru SG-43 kal. 7,62 mm to radziecka konstrukcja z końca II wojny światowej. Mógł wystrzelić do 700 pocisków na minutę. Ustawiony w tzw. ciągu komunikacyjnym wzdłuż sali ekspozycyjnej na podstawie przeciwlotniczej wzbudza ogólne zainteresowanie. Pod okiem pracownika muzeum można go przeładować – obserwując jak przesuwa się taśma – i oddać „suchy” strzał do „Junkersów” czy „Dornierów” zawieszonych pod sufitem.

W części dotyczącej artylerii przeciwlotniczej prezentowane są lufy armat kalibru 85 mm i 57 mm, a w ich tle ustawiono pociski. Na dioramie pola walki wyeksponowano kolekcję stereoskopowych dalmierzy artyleryjskich (m.in. DJa-4, DJa-6) służących do obliczania odległości i wysokości celu. Każde z tych urządzeń współpracowało z baterią armat, licząca zwykle 4-6 dział. Przy jednym z nich stoi dowódca w mundurze typu „moro”. Dioramę uzupełnia wielkokalibrowy przeciwlotniczy karabin maszynowy DSzK kal. 12.7 mm, a nad nim obraca się antena stacji radiolokacyjnej „SON-9”.

Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie reprezentują m.in. kompletny mundur plutonowego podchorążego artylerii przeciwlotniczej II Korpusu Polskiego (tzw. battledres) walczącego między innymi na Monte Cassino, brytyjski hełm Mk.II, torba sanitarna, scyzoryk wielofunkcyjny „Churchill” oraz odznaczenia bojowe i odznaki OPL jak również rzeczy osobiste.

Również prezentujemy zbiory związane z Wojskiem Polskiego z 1943r. i z czasu operacji berlińskiej. W jednej z gablot stoi manekin w mundurze podpułkownika artylerii 1. Armii Wojska Polskiego a obok, na zaimprowizowanym „stanowisku ogniowym”, ustawiono poczwórnie sprzężonego „Maxima” wz. 1910 na podstawie przeciwlotniczej.

Pamiątki z okresu powojennego, w tym m.in. po stacjonującej kiedyś w Koszalinie 16 Dywizji Artylerii Przeciwlotniczej to m.in odznaki większości  pułków OPL i brygad OPK, które przeszły już do historii. Nie mogłem się również oprzeć własnemu sentymentowi do tego magicznego miejsca. Skutkiem tego, do muzealnego depozytu trafił mój promocyjny mundur z 1986 r. ze stopniem podporucznika. W nim rozpoczynałem swoją służbę w 128 pułku artylerii przeciwlotniczej w Czerwieńsku niedaleko Zielonej Góry.

W dalszej części wystawy, na środku sali ekspozycyjnej, uwagę zwraca przekrój rakiety W-755 z zestawu S-75 M „Wołchow”. Przez specjalne wycięcia w kadłubie można dokładnie zobaczyć jej wnętrze. W części dotyczącej przeciwlotniczym zestawom rakietowym zapoznać się można zarówno z zestawami przenośnymi („Strzała-2M”, „Igła”) jak i mobilnymi, tj. zamontowanymi na  pojazdach („Strzała-1”, Strzała-10”, „Osa”, „Kub”, Krug”). Na fotografiach widz może prześledzić poszczególne fazy startu rakiety zestawu S-125 „Newa” SC. W górę skierowana jest rakieta 3M9ME z przeciwlotniczego zestawu rakietowego 2K12 „Kub”. Co ciekawe, jest to jedyny eksponat w Muzeum OPL, który nigdy nie zmienił swojego położenia. Zawsze stał dokładnie w tym samym miejscu. Duże zainteresowanie wzbudza stanowisko oficera naprowadzania przeciwlotniczego zestawu rakietowego S-125 „Newa”. Muzeum planuje zaaranżowanie tego eksponatu tak, by przedstawiał zestaw „w czasie pracy”.

W atmosferę nadmorskiego poligonu można wczuć się na stanowisku celowniczego 25 milimetrowej armaty 72-K wz. 1940. W tle, na wielkoformatowej fototapecie widać strzelający na poligonie „Hibneryt”(ZU-23-2) a obok – emitowane są filmy z pracy bojowej bądź działoczynów. W militarnej scenerii widzowie mogą założyć na głowy stalowe hełmy, przywiesić maski przeciwgazowe i wykonać pamiątkową fotografię.

Druga część ekspozycji, to jedna wielka Sala Tradycji wszystkich jednostek stacjonujących obecnie w garnizonie koszalińskim. Są tu więc ekspozycje Centrum Szkolenia Sił Powietrznych im. Romualda Traugutta (kontynuującego historię dawnej Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Obrony Przeciwlotniczej), 8 Koszalińskiego Pułku Przeciwlotniczego, 17 Wojskowego Oddziału Gospodarczego, Wojskowej Komendy Uzupełnień oraz Orkiestry Wojskowej. Znalazło się również miejsce dla Stowarzyszenia Byłych Żołnierzy 8. Dywizji im. Bartosza Głowackiego i Związku Piłsudczyków Rzeczypospolitej Polskiej – Okręgu Środkowopomorskiego w Koszalinie. Tu odbywają się wszystkie ważniejsze uroczystości w/wym jednostek i organizacji. W planach jest także urządzenie ekspozycji dla „politycznie obcych”, tj. przeciwlotników represjonowanych w okresie stalinizmu i dla Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej – Okręgu Koszalin. Muzeum ma bowiem łączyć wszystkie tradycje historyczno-militarne miejscowego garnizonu.

Wyjątkowe atrakcje czekają zwiedzających na ekspozycji plenerowej. Od razu należałoby wspomnieć, iż zgromadzony tu sprzęt przeciwlotniczy jest wzbogacony o dwa statki powietrzne. Swoistą „wizytówką” jest szkolno-treningowa „Iskra” wznosząca się jakby do lotu tuż przy wejściu do Muzeum (samolot posiada malowanie w barwach 44 Bazy Lotnictwa Marynarki Wojennej z Siemirowic), zaś w głębi wystawy zwraca uwagę pasażerski Jak-40 z 36 Specjalnego Pułku Lotnictwa Transportowego, który od lat 70. aż do 2011 r. obsługiwał najważniejsze osoby w państwie.