Wystawa fotograficzna w ramach 30-lecia Muzeum Miejskiego w Siemianowicach Śląskich.

Muzeum Miejskie ma swoją siedzibę w XVIII-wiecznym dawnym spichlerzu. Spichlerz, gdzie ulokowane są sale wystawowe, zbudowany został w 1782 roku. Datę wraz z inicjałami fundatora L. G. H. (Lazarus Graf Henckel) wyryto na belce stropowej na drugiej kondygnacji.

Mapy ilustrujące rozwój folwarku, pokazują zachodzące w układzie poszczególnych budynków zmiany. Z dawnych zabudowań folwarcznych do czasów obecnych przetrwała część zaznaczona na planie z 1914 r. na czerwono. W skład zachowanego zespołu wchodzi spichlerz i dwa przylegające do niego budynki, z czego jeden z zachowanym fragmentem zwróconym w kierunku północnym. Na mapie z ok. 1880 r. widzimy regularny czworobok, który dzielił się na zespół zabudowań - obory, stodoły, spichlerze. Na późniejszych mapach z okresu międzywojennego dostrzec można, jak zmieniała się zabudowa folwarku.

Poniżej przedstawiamy krótką historię własności terenów, na których folwark się znajduje. Krzysztof Mieroszewski kupił dobra rycerskie wraz z wsią Siemianowice od rodziny Siemianowskich na początku XVII w. Brat Krzysztofa, Wojciech, przejął w posiadanie Siemianowice, Michałkowice, Bańgów i Jakubowice. Dwaj synowie Wojciecha podzielili między siebie Michałkowice, Siemianowice, Bańgów i Jakubowice. Na mocy umowy między braćmi z 1652 r. Siemianowice przypadły Janowi Mieroszewskiemu. Kolejnym sukcesorem był Stanisław Mieroszewski, od którego Kasper Hunter von Grandon kupił Bańgów i Siemianowice w 1692 r. W 1718 r. Maria Józefina Henckel von Donnersmarck odkupiła Siemianowice od Kaspra von Grandon i od tego czasu dobra siemianowickie pozostawały w rękach katolickiej linii Donnersmarcków.

Od 1768 r. stały się ich rezydencją, które kolejne pokolenia rozbudowywały i zmieniały wystrój zależnie od potrzeb i zmieniających się tendencji w architekturze. Duże założenie siemianowickiego dominium powstało w XVIII w. W XIX i XX w. dokonywane były rozbudowy i przebudowy poszczególnych skrzydeł pałacu, a także zabudowań folwarcznych, których w związku z rozbudową pałacu w wieku XIX przybywało, aż stworzyły regularny czworobok, usytuowany w północnej części założenia pałacowo-parkowego.

Po podjęciu decyzji o budowie osiedla mieszkaniowego na początku lat 80. XX w. wyburzono trzy skrzydła folwarku. W pozostałej części funkcjonowała Izba Tradycji z czasem przekształcona w Muzeum Miejskie. W tym czasie folwark był ogrodzony. Przylegający od wschodu budynek miał wówczas dwie biegnące przez całą wysokość przybudówki, nakryte dwuspadowymi daszkami. W zwieńczeniu bramy od strony wejścia widniał napis: PGR/SPICHLERZ.