Wielka Izba, zwana również izbą na zadzi z racji swojego umieszczenia na tyłach budynku, to pomieszczenie, w którym eksponowane są przedmioty głównie XVI- i XVII-wieczne, podkreślające jego funkcję, jako izby reprezentacyjnej, do której zapraszano gości, negocjowano warunki umów kupieckich i podpisywano kontrakty. W Wielkiej Izbie zachowała się do dziś oryginalna posadzka z olstrychu, belkowy strop oraz fragmenty imponującej polichromii, która pierwotnie pokrywała ściany całego pomieszczenia. Odrzwia zdobi orientalny portal.

Umieszczone tutaj meble (gdańskie szafy, bogato zdobione, renesansowe skrzynie, sepety, służące do przechowywania drobiazgów, biżuterii i dokumentów, masywne stoły, krzesła, żelazne skarbce), przedmioty (monumentalne rzeźby, naczynia z epoki, zegary) i obrazy (m.in. włoskie, flamandzkie) podkreślać miały prestiż właściciela oraz jego zamożność. Były symbolem jego statusu społecznego. To dlatego na półkach szaf murowych, zwanych almariami, ustawiono przedmioty zbytku – figurkę z kości słoniowej, kubki z rogu, czy ceramikę z Delft. Największą uwagę w pomieszczeniu przykuwa gotycka rzeźba, przedstawiającą Madonnę z Dzieciątkiem oraz drewniana rzeźba nagrobna. Stół został przykryty ręcznie tkanym kilimem, a na podłodze położono perski dywan. Podziwiając kolejne eksponaty poczuć można atmosferę wielkich jarmarków jarosławskich, które zamieniały miasto w scenę, na której rozgrywało się kolorowe przedstawienie – kupcy wystawiali na sprzedaż całą paletę towarów, niemal wszystko, co zaoferować mógł ówczesny świat, w tym również towary orientalne. Zawierali nowe umowy, rozliczali się ze starych zobowiązań. Handlowe życie kwitło w kupieckich kamienicach, które okalały rynek. Przy aranżacji Wielkiej Izby w Kamienicy Orsettich nie zapomniano także o jarosławskich rzemieślnikach, zrzeszonych w cechach. Rzemiosło było w Jarosławiu nierozerwalnie związane z handlem i bardzo rozwinięte, jako że rzemieślnicy mieli na jarmarkach możliwość zbytu swoich wyrobów, na które zapotrzebowanie w tym czasie znacznie wzrastało. Cechy rzemieślnicze regulowały odpowiednimi przepisami właściwie każdą dziedzinę życia swoich członków – nie tylko tą związaną z uprawianym zawodem, również sferę kulturalno-obyczajową i religijną. Eksponaty związane z działalnością jarosławskich cechów – szczyty chorągwi cechowych, obesłania,  puchary i wilkomy, kur Bractwa Kurkowego – znalazły swoje miejsce w jednej z szaf murowych.