W dziejach Dukli - położonej w sąsiedztwie największego obniżenia Karpat, przy ważnym szlaku  handlowym, wsławionej osobą św. Jana z Dukli - mecenat kulturalny Mniszchów, zwłaszcza ich  rezydencja urządzona w typie „entre cour et jardin", w której ma swoją siedzibę Muzeum, jest  znaczącą częścią historii miasta i stanowi o jego wyjątkowości wśród innych miast Polski  południowo-wschodniej. 

Bogactwu wątków, jakie składają się na życie miasta i pałacu, odpowiada różnorodność  obiektów prezentowanych na wystawie. Do najwcześniejszych dziejów Dukli nawiązuje cenny  ornat z herbem Trąby z ok. 1540 r. (pochodzi z kościoła p. w. Marii Magdaleny w Dukli),  zapewne ufundowany przez Jordanów, ówczesnych właścicieli miasteczka, którzy pieczętowali  się takim herbem. Tarcza z Trąbami jest też widoczna na fotokopii pieczęci m. Dukli z 1564  r. Ścisły związek z winnym szlakiem handlowym ma „Kopia atestacyay do win..." datowana w  1757 r. w Dukli. Szczególną uwagę poświęcono przemianom wyglądu miasta, prezentując liczne  dukielskie widoki na fotografiach i pocztówkach, ukazujące nie tylko różnice w  architektoniczno - urbanistycznym kształcie miasta, ale także przybliżające jego mieszkańców  i klimat codziennego życia. Przedstawiono tu również wybrane postacie, ważne wydarzenia i  epizody dokumentujące życie społeczne w Dukli w ostatnich dwóch stuleciach. Warto zwrócić  uwagę na pas dukielskiego poczmistrza i książeczkę służby dla pocztyliona z 1840 r., a  także mapę katastralną Dukli z 1904 r. (zdjęta w 1851 r.).

Sporo wyeksponowanych pamiątek dotyczy kanonizacji św. Jana z Dukli przez Jana Pawła II w  1997 r. W obrębie tej grupy przyciąga uwagę makieta kościoła św. Jana w Dukli.
Historię zespołu pałacowo-parkowego starano się pokazać poprzez zachowane pamiątki i symbole  nawiązujące do tradycji życia artystycznego w dukielskim pałacu. Dwie najważniejsze fazy  rozwoju tego obiektu przedstawia schemat, wykonany na podstawie badań  archeologiczno-architektonicznych przez Pracownie Konserwacji Zabytków w Rzeszowie, na  którym widać jak przebiegał zarys dawnych fortyfikacji bastionowych i w jakim stopniu  wykorzystano je przy budowie założenia pałacowego.

Na wystawie przedstawiono wizerunki właścicieli dóbr dukielskich jak również rezydentów i  gości pałacu, m. in. portret Tadeusza Kościuszki, który złożył wizytę w pałacu Mniszchów 19  października 1775 r. Najwięcej zgromadzonych na wystawie zabytków pochodzi z XIX i XX  stulecia. Interesujące są plany przebudowy obiektu z 1875 roku oraz późniejszy projekt  kaplicy grobowej Męcińskich w parku. Dużą wartość ikonograficzną przedstawiają eksponowane  na wystawie fotografie wnętrz pałacowych ze wspaniałymi meblami rokokowymi i rzeźbami z  marmuru kararyjskiego. Na kartach pocztowych można zobaczyć stan obiektów sprzed 1939 roku.  Na wyróżnienie zasługują rysunki z pejzażami wykonane przez Helenę ze Stadnickich Męcińską  ok. 1799 r. (właścicielkę Dukli w I połowie XIX w.), akwaforty ze scenami rodzajowymi Daniela  Chodowieckiego i litografie z widokami miast Napoleona Ordy. Ekspozycję uzupełniają  reprodukcje dzieł ważniejszych szkół malarstwa europejskiego z XVII, XVIII i XIX w.,  nawiązujące do dawnej kolekcji pałacowej.

Prezentowane w biblioteczce książki w oprawie  półfrancuskiej, sygnowane na grzbiecie tłoczonym, złoconym napisem "Dukla", pochodzą z  biblioteki pałacowej, której tradycje sięgają czasów mniszchowskich. Do wystroju wnętrz  rezydencji nawiązują stylowe meble, elementy dekoracji ściennych oraz dywany wschodnie.  Dawną kolekcję porcelany obcych wytwórni i szkła luksusowego reprezentuje m.in.: fragment  kompletu toaletowego z wytwórni w Brezowej (Pirkenhammer) w Czechach. Ciekawe też są  miedziane i mosiężne naczynia kuchenne (takie produkowano w Wiedniu).

Nie sposób pominąć interesującej grupy archiwaliów, dokumentów, korespondencji, XIX-  wiecznych rycin, starodruków, map, fotografii w różnym stopniu dokumentujących historię  Dukli i dukielskiego zespołu pałacowo-parkowego. Zgromadzone obiekty świadczą o bogatej  historii miasta i sygnalizują zjawiska artystyczne występujące w rezydencji dukielskiej.