W sali muzealnej zobaczyć można eksponaty służby ruchowo – handlowej (wyposażenie biura zawiadowcy i kasy biletowej), służby trakcji (wyposażenia parowozowni, elementy wyposażenia parowozów, dokumenty, stemple biur parowozowni), urządzenia łączności (łącznice, telefony), służby drogowej (urządzenia zabezpieczenia ruchu kolejowego – wyposażenia przejazdów kolejowych, nastawni, układów szyn, lamp, wskaźników, itp.). Wele eksponatów zostało pozyskanych ze zbiorów prywatnych oraz darowizn emerytowanych pracowników kolejowych.

Do najciekawszych eksponatów należą:

• Oryginalny plan rozbudowy parowozowni – hali postojowej z 4 stanowiskowej na 8 stanowiskową – zatwierdzony w roku 1909 przez Królewską Pruską Dyrekcję Kolei Państwowej

• Oryginalna pocztówka francuska z roku 1937 – wydana z okazji wystawy światowej przedstawiająca nagrodzony Grand Prix polski parowóz Pm36-1

• Szybkościomierze stosowane na parowozach – różnych producentów i typów budowy

• Zbiór torowych latarni sygnałowych

• Zbiór stempli z zamkniętych stacji kolejowych na liniach wokół Wolsztyna

• Zbiór pruskich dokumentów kolejowych, takich jak telegramy służbowe, dokumentacje biur wagonowych, wykazy wagonów datowane od roku 1887

W jednym z pomieszczeń wystawy znajduje się diorama o długości ok. 2,70m przedstawiająca fragment stacji Wolsztyn obejmujący parowozownię i przyległy układ torów. Makietę wykonano w skali HO (1:87) co oznacza, że każdy element w naturze pomniejszono 87 razy na makiecie. Należy dodać, że aby odwzorować w tej skali całą wolsztyńską stację, potrzeba by było powierzchni o długości około 14m!

Diorama pokazuje stan parowozowni z roku około 1920, a więc po odzyskaniu przez Polskę niepodległości – układ torowy oraz wygląd niektórych urządzeń i budynków różni się więc od tego, jaki zobaczymy obecnie.

Do wykonania dioramy użyto wielu najlepszych komponentów modelarskich i elementów naturalnych, np. naturalny węgiel, przesiany piasek, żużel z popielnika parowozu. Zieleń wykonano z odpowiednio preparowanych traw i krzewów zebranych na łące lub w lesie. Sam obiekt – wówczas hali 4-stanowiskowej – wykonano z tworzywa i metalu. Posiada on, odwzorowane w skali, oryginalne wyposażenie – podświetlane piece ogrzewcze, palenisko kowalskie, kanały naprawcze i wyposażenie warsztatu. Z równym pietyzmem wykonano miniaturę znajdującej się w parowozowni, charakterystycznej wieży wodnej patentu Otto Lintze – z metalu odwzorowano działający wodowskaz oraz umiejscowiony na szczycie dachu wiatromierz z wytłoczoną datą budowy obiektu, rokiem 1907. Układ torowy umożliwia poruszanie się modeli po terenie stacji, rozjazdy są ruchome, z obrotowymi podświetlanymi latarniami zwrotnicowymi. Na makiecie odwzorowano również obrotnicę pruskiej, ujednoliconej konstrukcji o średnicy 16m z 1901 roku, podczas gdy obecnie zobaczymy tu obrotnicę o średnicy 20m. Zgodnie z historią, odwzorowana na makiecie hala parowozowni ma tylko 4 stanowiska (a nie 8, jak obecnie), nie ma tu też budynku dawnej noclegowni, który postawiono dopiero w roku 1956. Na makiecie “pracują” 3 parowozy oraz wagony towarowe i osobowe z epoki międzywojennej.

Diorama ulega stałej rozbudowie i ulepszaniu – obecnie trwa rozbudowa torów, które umożliwią przejazd i prezentację składów modeli wzdłuż całej ściany muzeum. Zainstalowano też system prezentacji multimedialnej, który prezentuje na makiecie jej poszczególne obiekty, podświetlając je w synchronizacji z filmem i udźwiękowioną wielokanałowo prezentacją.