W muzeum prezentowanych jest blisko dwieście dzieł tego twórcy, z czego zdecydowaną większość stanowią prace pastelowe na podłożu papierowym. Jest to technika wrażliwa zarówno na mikroklimat i zanieczyszczenia, jak i na oddziaływanie światła. Z tego powodu w celu zapewnienia bezpieczeństwa zbiorów wystawa cyklicznie podlega zmianie. Obecna, trzecia odsłona zachowuje scenariusz poprzednich edycji, ale została uzupełniona o nowe prace artysty, w tym z kolekcji prywatnej.

Mowa o nieznanych w literaturze przedmiotu, nigdy wcześniej niepokazywanych szerokiej publiczności dziełach Stanisława Wyspiańskiego z kolekcji Ziyada Raoofa. Zespół liczy dwanaście prac, różnorodnych pod względem techniki i czasu powstania. Większość pochodzi z lat 1892-1893 – są to akademickie rysunki węglem i obrazy olejne (studia aktów) oraz portrety kobiet i mężczyzn powstałe w Paryżu, mieście, w którym w pełni objawiła się indywidualność młodego artysty. Dwie inne prace – przedstawiający postać mężczyzny pastel z 1897 roku oraz studium węglem popiersia aktorki Sulimy z 1901 roku – to portrety już w pełni dojrzałe, namalowane w rodzinnym Krakowie.

Ponadto wzorem poprzednich odsłon ekspozycji w oddziale MNK Wyspiański na parterze można zobaczyć portrety własne Wyspiańskiego, uzupełnione o wizerunki najbliższej rodziny – żony i dzieci, a także portrety przyjaciół, mecenasów i bliskich znajomych. Przestrzeń dopełniają widoki Krakowa: pejzaże tworzone z okna mieszkania przy ulicy Krowoderskiej i wnętrza ulic rodzinnego miasta.

Na pierwszym piętrze prezentowane są dzieła Stanisława Wyspiańskiego pogrupowane zgodnie z trzema najważniejszymi wątkami w jego twórczości, stąd te części wystawy noszą nazwy: „Żywioły”, „Wawel – dramat królów” i „Apollo-Chrystus”. Wokół nich budowana jest opowieść o artyście, który w swojej twórczości w nowatorski sposób podejmował problematykę narodową i religijną, odnosząc się do pamięci o historii i inspirując antykiem i średniowieczem. Najwybitniejsze prace Wyspiańskiego – m.in. projekt witraża Bóg Ojciec do zachodniego okna kościoła Franciszkanów w Krakowie i pastelowe projekty do dekoracji malarskiej tej świątyni, model Akropolis, projekty witraży do katedry na Wawelu, propozycje dekoracji, mebli i tkanin do gmachu Towarzystwa Lekarskiego Krakowskiego i sali „Sztuki” w krakowskim Towarzystwie Sztuk Pięknych – mają oryginalną formę artystyczną i wskazują na wielostronność działań twórczych artysty, od malarstwa przez sztukę stosowaną po architekturę.

W podziemiu budynku, w sali „Księgi moje”, jest m.in. pokazywany księgozbiór Stanisława Wyspiańskiego, z jego odręcznymi notatkami, oraz pierwodruki wydań jego dramatów, a także utworów innych autorów, do których artysta wykonał okładki i ilustracje. Obok, w przestrzeni „Metamorfozy”, można się zapoznać z teatraliami: plakatami do inscenizacji sztuk Wyspiańskiego, wybranymi zdjęciami i fragmentami filmów z najsłynniejszych inscenizacji oraz ekranizacji dzieł literackich artysty. Można również obejrzeć krótki film VR jemu poświęcony.

III odsłona wystawy będzie prezentowana do września-października 2024 r.