W latach 1870-1876 z inicjatywy księcia Hansa Heinricha XI von Pless zamek pszczyński przebudowano w stylu francuskiego baroku, a jego wnętrza wyposażono bogato i wystawnie.

Następcą Hansa Heinricha XI został jego syn, Hans Heinrich XV, który wraz ze swą słynącą z urody angielską żoną Daisy podtrzymywał wielkopański styl życia na dworze w Pszczynie, nie szczędząc środków na zmiany wystroju wnętrz magnackiej siedziby.

Bernhard von Bülow, niemiecki książę i polityk, nie bez kozery zwrócił uwagę, że „zamek w Pszczynie urządzono z bizantyńskim przepychem”. Wystawność pszczyńskiej rezydencji zapadła też w pamięć Wojciechowi Kossakowi, polskiemu malarzowi historycznemu i batalistycznemu, który gościł w zamku w czasie I wojny światowej. We wspomnieniach odnotował: „komnaty są ogromne i nawet pokoje gościnne urządzone są z przepychem nadzwyczajnym”.

Wnętrza zamku pszczyńskiego, których wystrój architektoniczny i wyposażenie pochodzi z ostatnich trzydziestu lat XIX wieku oraz dwóch pierwszych dekad XX stulecia, przetrwały w niemal niezmienionym stanie zawieruchę dwóch wojen światowych i czasy komunizmu. Kryształowe lustra i żyrandole, drewniane boazerie oraz parkiety, sztukaterie, marmurowe kominki, meble, porcelana, portrety przodków, pamiątki – można by wymieniać bez końca.

Wizyta na wystawie „Wnętrz XIX i XX-wiecznych” jest jak podróż w czasie – w jej trakcie zobaczyć można pomieszczenia reprezentacyjne, takie jak paradna klatka schodowa, biblioteka, salon wielki oraz jadalnia, apartamenty prywatne pary książęcej czy apartamenty gościnne, w tym apartament przeznaczony na potrzeby niemieckiego cesarza.

W 1995 r. Muzeum Zamkowe w Pszczynie nagrodzono dyplomem honorowym i brązowym medalem Europa Nostra „Za pieczołowite odtworzenie wnętrz zamku z ich wyposażeniem, oparte na wnikliwych historycznych badaniach, które przywróciły blask początku XX wieku”.