Na parterze odtworzony został dom bamberski, otoczony ogródkiem i niewielkim opłotowaniem. Wzdłuż ogródka ciągnie się stosunkowo wąski pas bruku, typowy dla całego terenu ówczesnych podwórek. W ogródku stoi Bamberka z grabiami w rękach, ubrana w strój roboczy, który zdaniem gospodyń nie był wart przechowywania i dlatego przeznaczany na szmaty, toteż ubiór ten - poza czepkiem - nie zachował się. Dla potrzeb wystawienniczych został zrekonstruowany na podstawie opisów i fotografii. Do domu wchodzi się przez ganek - stawiany w najstarszej, XVIII-wiecznej zabudowie bamberskiej. Dom składa się z sieni, z której na prawo wchodzi się do pokoju sypialnego zwanego mieszkalnym, na lewo do stołowego zwanego salonikiem - rzadko używanego, reprezentacyjnego, do którego wpuszczano wyjątkowych gości. Zarówno z sieni, jak i z sypialni można wejść do komory często zwanej alkierzem, a z pokoju stołowego i z sieni - do kuchni. Wszystkie pomieszczenia wyposażone są w takie meble, sprzęty i obrazy, jakie znajdowały się w XIX-wiecznym domu zamożnego gospodarza bamberskiego.

Na piętrze zaprezentowano cenne obiekty zabytkowe, m.in. czepek chrzcielny z przełomu XVII i XVIII wieku, przywieziony przez protoplastę rodu Schneiderów z Bambergu, a także pięknie haftowane czepce, wstęgi (tzw. bandy), tiulowe chusty, fartuchy, ozdobne kryziki zakładane na szyję. W gablotach umieszczono również różnego charakteru dokumenty rodzinne - sztambuchy, świadectwa chrztów, ślubów, zgonów, odznaczenia i medale, listy i papiery związane z martyrologią potomków bambrów w czasie drugiej wojny światowej; także fotografie oraz karty pocztowe z początków XX wieku i z lat międzywojennych - z motywem kobiety w stroju bamberskim. Po przeciwnej stronie, na stelażach i podestach wystawiono narzędzia domowe i rolnicze - siekiery, tasaki, grabie, cepy, widły, sierpy, kosy i inne. Przy jednej z gablot stoi bamberka w stroju świątecznym, u jej nóg koszyczek, noszony przez bamberki w XIX i w początkach XX wieku. Opodal zaprezentowano kornet z połowy XIX wieku, jeden z najstarszych zachowanych ozdobnych nakryć głowy.

W holu Muzeum - naprzeciw głównego wejścia wisi mapa Poznania z drugiej połowy XVIII wieku z jego przedmieściami i wsiami. Na ścianach holu, klatki schodowej i na piętrze - reprodukcje fotografii rodzin bamberskich i poszczególnych osób.

Po lewej stronie wejścia do budynku Muzeum wystawiono kapliczkę taką, jaką przez wieki stawiali mieszkańcy wsi poznańskich, z figurką Chrystusa Frasobliwego.