W 2022 roku Muzeum Narodowe w Lublinie przy wsparciu i pod patronatem Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego przygotowało pierwszą w Polsce ekspozycję poświęconą życiu i twórczości jednej z najwybitniejszych artystek polskiego pochodzenia – Tamary Łempickiej. Wystawa „Tamara Łempicka – kobieta w podróży” potwierdziła niezwykłe zainteresowanie polskiej publiczności twórczością artystki, o czym świadczy liczba zwiedzających – ekspozycję zobaczyło ponad 86 000 osób.

Niesłabnące zainteresowanie twórczością Łempickiej, a także współpraca z rodziną malarki oraz z prowadzoną przez nią fundacją Tamara Lempicka Estate umożliwiła Muzeum Narodowemu w Lublinie rozpoczęcie działań mających na celu stworzenie wystawy stałej na Zamku Lubelskim poświęconej życiu i twórczości Tamary Łempickiej.

Zakupiona do zbiorów Muzeum kolekcja, na którą składa się dwanaście płócien oraz sześć prac na papierze, ma ogromną wartość merytoryczną dla badaczy twórczości artystki ze względu na jej przekrojowy charakter, reprezentujący wszystkie okresy twórczości malarki – począwszy od lat 20., a skończywszy na latach 70. XX wieku.

Prezentowane od 23 czerwca 2023 roku w siedzibie głównej Muzeum dzieła Tamary Łempickiej ukazują styl artystki wypracowany w jeszcze w latach 30. XX wieku, w którym malarka posługuje się mocnym rysunkiem, wyrazistym światłocieniem, surowością formy oraz ostrością koloru. Obiekty z lat 40. reprezentują etap twórczości, w którym można odnaleźć wpływy sztuki dawnej oraz edukacji w pracowni André Lhote’a. Przykładem może być tu obraz Cytryna, w którym prozaiczne przedmioty zostały ukazane w starannych aranżacjach. Wyjątkowa kompozycja osadzona w otwartej przestrzeni stajni zawiera także przesłanie moralne, nakazujące myślenie o upływie czasu i przemijalności rzeczy.

Dzieła z lat 50. i 60. XX wieku stanowią natomiast doskonały przykład wypracowywania przez Łempicką nowego języka malarskiego – w pracach z tego okresu można zauważyć powolne odejście od stylu zdefiniowanego jeszcze w latach 30. XX wieku. Artystka, nie rezygnując z tematów, jakimi są akt czy martwa natura, coraz częściej skłania się ku przedstawieniom pozbawionym mocnej geometryzacji postaci, z kolei obiekty z lat 70. i 80. ukazują kolejne nowe konwencje w malarstwie artystki.

W zakupionym zbiorze można zaobserwować zarówno zmianę techniki malarskiej, jak i odejście od klasycznych motywów w stronę malarstwa abstrakcyjnego. Obrazy malowane za pomocą szpachli o monochromatycznej, rozświetlonej, rozmytej palecie barw zaczynają ujawniać wrażliwość Łempickiej na nagłe zmiany światła, podczas gdy kompozycje abstrakcyjne nie są wyłącznie próbą ponownego zainteresowania swoją sztuką amerykańskiej krytyki, ale pewnego rodzaju zróżnicowanym dialogiem z tradycją malarstwa abstrakcyjnego. Artystka, posługując się skomplikowanymi układami przenikających się wstęg, barwnych pasów oraz geometrycznych form wypełnionych zróżnicowaną fakturą malarską, tworzy nowy język, który staje się aktualizacją dekoracyjnych aspektów jej malarstwa.

Wystawa zakupionych prac organizowana przez Muzeum Narodowe w Lublinie we współpracy z Tamara de Lempicka Estate.