Wnętrza Mieszczańskie

Prezentowane na wystawie wnętrza mieszkalne są  próbą rekonstrukcji wystroju domów przedwojennego Oświęcimia. Większość eksponatów ofiarowana została muzeum przez mieszkańców miasta i najbliższej okolicy.

Salon/Jadalnia – miejsce uroczystych spotkań i obiadów towarzyskich.

Charakter tego wnętrza podkreśla drewniany, rozkładany dla dwunastu osób stół oraz pokojowy kredens. Ten komplet mebli został wykonany  w 1930 r. w oświęcimskim Zakładzie Salezjańskim jako prezent ślubny dla młodej pary z Oświęcimia. Obok pochodzący z początku XX wieku fortepian z Lipska. W salonie umieszczona jest również bogato zdobiona dwudrzwiowa szafa z witryną. Na półkach poukładane są maleńkie filiżanki porcelanowe, talerzyki deserowe z Ćmielowa, biały, porcelanowy dzbanek do kawy, czajniczek do parzenia herbaty z napisem „Tea Best London” oraz elementy zastawy obiadowej. Prezentowane zabytki pochodzą z lat 20 i 30 XX w.

Pokój sypialny

W pomieszczeniu znajduje się drewniana szafa z damską garderobą m.in.; bluzki i sukienki z lat 20-tych XX wieku, plecione, skórzane sandały damskie z prawidłami, mufka obszyta futrem chroniącą dłonie pań przed zimnem. Maszyna do szycia firmy „Singer”, koronki, nici, igły, przybory krawieckie. Pokój ozdabia stolik z koronkowym obrusem, łóżko i szafka nocna oraz zegar szafkowy z przełomu XIX i XX wieku z firmy Gustaw – Becker z podwójnym kurantem bijącym co pół godziny. Na komodzie przedwojenne radio Imperial, porcelana.

Pokój dziecięcy

W pokoju przyciąga wzrok kącik dziecięcy z przedwojennymi zabawkami. Mamy tutaj wózek i lalkę wykonaną z masy papierowej z końca XIX wieku, zestaw liter do nauki alfabetu, czasopisma dziecięce „Płomyk” z 1930 r., formę do odlewania ołowianych żołnierzyków, drewniany pociąg i samochód. Ciekawym obiektem jest ławka szkolna o konstrukcji szkieletowej, wykonana z drewna bukowego i przeznaczona tylko dla jednej osoby. W blacie umieszczono zagłębienia na pióro i kałamarz jak również symetrycznie rozłożone otwory, służące prawdopodobnie do montażu podpórki pod książki. Część blatu posiada ponadto uchylną płytę na zawiasach, przykrywającą skrzynię na przybory szkolne. Biurko zostało wykonane w znanej niemieckiej wytwórni Naether specjalizującej się w produkcji mebli, wózków oraz innych akcesoriów dziecięcych. Pokój oświetla piękna zielona lampa z Oświęcimia (ceramika łączona ze szkłem i metalem).

Gabinet Aleksandra Orłowskiego

Pokój ten nie jest rzeczywistym odzwierciedleniem gabinetu Aleksandra Orłowskiego, ale tylko swobodną próbą jego rekonstrukcji. Aleksander Orłowski to jeden z oświęcimskich społeczników, który swoją patriotyczną postawą zasłużył na pamięć i szacunek mieszkańców naszego miasta. Był on ponadto długoletnim kierownikiem poczty w Oświęcimiu, kompozytorem i twórcą hejnału miasta. W gabinecie tym znajdują się oryginalne meble – pamiątki po wybitnym oświęcimskim muzyku (stolik, gięte krzesło, sekretarzyk z witryną). W pokoju umieszczono także inne drewniane, przedwojenne meble gabinetowe: biurko, szafy biblioteczne, stolik. Na biurku stoi maszyna do pisania firmy
„Mercedes”, telefon na korbkę z lat 30 XX w., oraz przybory do pisania. Wśród  dokumentów można obejrzeć Dziennik Urzędowy Powiatu Oświęcimskiego z 1914 r., w którym zamieszczono m. in. reklamy Biura Podróży Zofii Biesiadeckiej i Wytwórni Alkoholi Jakuba Haberfelda. Znajdziemy przedwojenne banknoty oraz zeszyt szkolny oświęcimskiego ucznia z roku 1925 – 1926 z planem lekcji dla klasy V. Wśród licznych drobiazgów na uwagę zasługuje drewniana tabakierka – pamiątkę  po powstańcu styczniowym z 1863 r. Najstarszym eksponatem w tym pomieszczeniu jest mapa Księstwa Oświęcimskiego i Zatorskiego z 1592 r. wykonana przez Stanisława Porębskiego i umieszczona w XVI-wiecznym atlasie Orteliusa. Szczególną uwagę należy zwrócić na Zielnik z roku 1613 Szymona Syreńskiego – Syreniusza oświęcimianina, profesor Akademii Krakowskiej, lekarza, botanika, badacza leczniczych właściwości ziół, twórcy ilustrowanego Zielnika o roślinach użytkowych, klasycznego dzieła botanicznego polskiego renesansu. W zbiorach muzeum znajduje się pięć ksiąg tego dzieła.

Kuchnia
Podstawą wyposażenia kuchni są meble z początku XX w. wykonane przez oświęcimskiego stolarza – politurnika Stefana Kanię. W skład kompletu wchodzą: kredens z charakterystyczną wysuwaną z blatu stolnicą, stół, stolik, dwa krzesła, dwie szafki – stojąca i wisząca. Kredens z licznymi drobiazgami kuchennymi: formy do wypieku ciast i babeczek, w tym także dziewiętnastowieczna forma na budyń z kaszy i jarzyn, sztućce, metalowe puszki na herbatę, pojemniki na pieprz i sól, metalowy młynek do mielenia kawy oraz szklane słoje i syfony do wody. Niezwykle ciekawa jest pochodząca z XIX w. maszynka do palenia kawy tzw. „kawiarka”- używana  do samodzielnego wypalania kawy ziarnistej w domu. Przykładem kawy ogólnie dostępnej w przedwojennych sklepach jest kawa „Franck” z cynową łyżką z 1933 r. do sypania kawy. Na łyżce przedwojenna reklama głosząca, że: „Kawa Kneippa z Prawdziwą Francka to najzdrowszy napój codzienny”. Ręczny magiel z 1930 r., maszynka spirytusowa „Primus” do podgrzewania jedzenia, waga tarczowa, maszynka do mielenia „Atlantic. W kuchni prezentujemy kącik „łazienkowy” – szafka, drewniana umywalnia z podnoszonym blatem, na której stoi fajansowa misa i dzban na wodę, mydelniczka, przybory toaletowe – szczotka do włosów wykonana z naturalnego włosia (lata 20 XX w.), pędzel i mydło do golenia firmy Majde z Warszawy. Uzupełnieniem tego kącika są trzy tary używane przez nasze babcie i prababcie do prania.