Piękny, drewniany budynek w Kielczy stanowi zamiejscową placówkę Muzeum Wsi Opolskiej w Opolu. Ściśle związany z miejscem, na którym stoi, tworzy własną opowieść i koresponduje z historią regionu.
Nie jest znana dokładna data budowy budynku. Jedna z hipotez zakłada istnienie chałupy już w końcu XVIII w. Zamieszkiwana miała być przez rodziny robotników pracujących przy wytopie żelaza w Żędowicach i Zawadzkiem. Druga teoria zakłada powstanie budynku ok. 1835 r. Miał się w nim mieścić tzw. „szpital”, czyli przytułek dla ubogich i bezdomnych osób prowadzony przez plebana Kielczy. W 1889 r. proboszczem wsi został ks. Józef Wajda, który przebudował nieco chałupę, przeznaczając jej część do przechowywania swojej biblioteki. W części nadal funkcjonował „szpital”, a poddasze uzyskało przestrzeń mieszkalną. W 1920 r. chałupa staje się własnością rodziny Stuchlików. Ponownie ulega przeróbkom. Teraz w części zachodniej budynku znalazł się warsztat stolarski. Doprowadzona została także energia elektryczna. W latach 80-tych chałupę zakupiło Muzeum Wsi Opolskiej i po gruntownym remoncie udostępniło ją do zwiedzania. Obiekt wykorzystuje także lokalna społeczność jako miejsce spotkań.
Ściany chałupy w Kielczy zbudowane zostały w konstrukcji zrębowej, usztywnianej w narożach za pomocą zamków ciesielskich. Dach jest dwuspadowy z naczółkami, kryty gontem. Warto zwrócić uwagę na ciekawy komin arkadowy (inaczej nazywany portkowym), rzadko spotykany już w budownictwie drewnianym.
ZALOGUJ
