W tej sali prezentowane są membranofony: pocierane z Kaszub i Ziemi Chełmińskiej: burczybasy oraz uderzane: kocioł jako instrument obrzędowy i historyczny, a także bębny jedno- i dwumembranowe do dziś używane w kapelach ludowych całej Polsce.
Dalej znajduje się bogata kolekcja harmonii – instrumentów z grupy idiofonów dętych języczkowych, w których źródłem dźwięku są metalowe języczki przelotowe. W dalszej części wystawy znajdują się chordofony smyczkowe skrzypce, mazanki, złóbcoki, basy, wykonane przez polskich twórców ludowych na wzór profesjonalnych form, a także proste „prymitywne” przykłady instrumentów dla dzieci.
Na wystawie prezentowane są również chordofony uderzane: skrzypce diabelskie kaszubskie i kurpiowskie, oraz cymbały rzeszowskie i wileńskie, rozpowszechnione na południu i północnym-wschodzie Polski.
Następne stanowisko poświęcone jest instrumentom „rekonstruowanym”, które zostały zbudowane przez profesjonalnych lutników jako kopie oryginalnych zachowanych instrumentów kompletnych, takich jak: oktawka, pochodzące z wykopalisk archeologicznych: fidel płocka z XVI w., gęśle opolskie X/XI w. i gęśle gdańskie XIII w., lub instrumentom odtworzonym na podstawie wzmianek w dostępnej literaturze z końca XIX w. – przykładem jest suka zbudowana według rysunku-akwareli Wojciecha Gersona z 1895 r. i rysunku Tadeusza Dowgirda z 1888 r.
Na wystawie znalazły się również chordofony pocierane – tu funkcję smyczka pełni koło, wprawiane w ruch za pomocą korbki, a struny skracane są klawiszami, do których przytwierdzone są tzw. tangenty. Przykładem tego typu instrumentów jest lira korbowa.
ZALOGUJ