Wystawa ma charakter popularno- naukowy  i przygotowana jest dla zwiedzających dysponujących rozmaitą znajomością zagadnień geologicznych. Obszar, którego dotyczy wystawa obejmuje okolice Krakowa położone na północ od Karpat.

Wystawa składa się z 3 uzupełniających się części:

• stratygraficzno-litologicznej,
• paleontologicznej 
• i z części poświęconej tektonice, rzeźbie i historii poznania budowy geologicznej obszaru.

We wstępie do wystawy znajdują się ogólne informacje o budowie geologicznej obszaru krakowskiego (z mapą geologiczną w skali 1: 50 000), oraz informacje wprowadzające i objaśnienia do zasadniczych jej części.

W gablotach części stratygraficzno-litologicznej, ułożonych zgodnie z chronologią okresów geologicznych, omówione są najważniejsze skały występujące w obszarze krakowskim. W każdej gablocie, oprócz okazów, znajduje się ogólny profil skał omawianego okresu z zaznaczeniem pochodzenia (osady morskie lub kontynentalne, skały magmowe). Pokrótce omówione są warunki powstania tych skał w obszarze krakowskim, a charakterystyczne dla danego okresu procesy geologiczne są dodatkowo objaśnione kolorowymi rysunkami w postaci blokdiagramów, map, przekrojów lub fotografii. Na przykład w gablotach poświęcych dewonowi i karbonowi dolnemu można zapoznać się z problematyką powstawania płytkomorskich osadów węglanowych dużej miąższości na platformie dewońsko - karbońskiej. W dwóch gablotach karbońskich, oraz w gablotach: permskiej i górnojuralskiej, zobaczyć można modele paleośrodowiskowe. W gablocie kredowej zilustrowano genezę powierzchni abrazyjnych - itd.

W części paleontologicznej znajdują się okazy najważniejszych skamieniałości - fauny, flory, skamieniałości śladowych -  występujących w skałach obszaru krakowskiego. Zostały one wybrane z bogatych zbiorów archiwalnych naszego Muzeum pod kątem ich reprezentacyjności. Są one przedstawione w chronologicznym ciągu gablot, ze szczegółowymi opisami systematycznymi.

Tektonika, rzeźba i historia badań obszaru krakowskiego, przedstawione zostały w ciągu plansz ściennych. Najważniejsze elementy budowy tektonicznej obszaru są zilustrowane przykładami struktur tektonicznych powstałych w wyniku kolejnych ruchów tektonicznych, jak na przykład waryscyjska brachyantyklina Dębnika czy trzeciorzędowy rów krzeszowicki. Rzeźba powierzchni obszaru jest przedstawiona w ujęciu zależności ukształtowania terenu od trzeciorzędowej tektoniki uskokowej, różnej odporności na wietrzenie i erozję facjalnych odmian wapieni jurajskich i od rozwoju sieci dolin rzecznych. W tej części wystawy omówiono też zjawiska krasowe.

Opis historii poznania budowy geologicznej obszaru krakowskiego zamyka tematyczny ciąg gablot i plansz wystawy. Obejmuje on okres od Staszica poprzez Zaręcznego po czasy najnowsze, a zobaczyć tu można między innymi kolorowe kopie map geologicznych obszaru krakowskiego z kolejnych etapów poznawania jego budowy.

Na ostatniej planszy, na mapie topograficznej w skali 1:100 000 można znaleźć informacje o lokalizacji najciekawszych obiektów geologicznych obszaru krakowskiego.