Dzieła sztuki europejskiej ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie, powstałe w okresie od XII wieku do XX wieku prezentowane są w czterech zamkowych salach wystawowych.

Autorami są twórcy włoscy, francuscy, flamandzcy, niemieccy, holenderscy, hiszpańscy. Ich prace reprezentują wszystkie style europejskiej sztuki: romanizm, gotyk, renesans, barok, klasycyzm i romantyzm oraz wszystkie gatunki malarskie. Jednak osią wystawy są portrety, gdyż w centrum uwagi pozostaje człowiek i jego odniesienia do natury, religii, obyczajów czy kulturowych kodów.

Wśród ponad stu zgromadzonych obrazów i rzeźb znajdują się romańskie madonny rzeźbione w drewnie i kamieniu, dzieło Pietera Brueghela młodszego „Kazanie św. Jana Chrzciciela”, średniowieczne obrazy  - niegdyś obiekty kultu religijnego stanowiące wyposażenie kościołów i kaplic – dziś uznane są za wybitne dzieła sztuki, jak „Ukrzyżowanie” Paolo Veneziano czy „Wstąpienie Marii do świątyni” Johana Koerbecke, a także obiekty świeckie okresu średniowiecza: zdobione malowidłami fragmenty skrzyni weselnej (cassone) z Florencji.

Późniejsze okresy reprezentują artyści tworzący pejzaże, przedstawienia kwiatów i zwierząt oraz tzw. martwą naturę. Wśród nich włoski malarz późnego baroku Alessandro Magnasco i jego dwa monumentalne dzieła z rozbudowanym pejzażem w tle. Dominują jednak portrety; postaci znanych z biblii, mitów greckich i rzymskich, monarchów, polityków i uczonych, autorstwa m. innymi Lucasa Cranacha oraz wizerunki osób anonimowych, jak w wypadku portretów holenderskich i flamandzkich.

Tytuł wystawy nawiązuje do pierwszego katalogu dzieł sztuki, stworzonego przez Davida Teniersa mł. w połowie XVII wieku. Jest on również autorem kilkanastu obrazów przedstawiających wnętrza pokoi wypełnionych po brzegi obrazami i rzeźbami. Na tle zbiorów, na pierwszym planie widoczne są postacie podziwiające obrazy, pochylone nad tekami z grafiką, pochłonięte w dyskusji. Rozgrywa się spektakl w scenografii zbudowanej z wielości obrazów i rzeźb. W tym swoistym teatrze następuje spotkanie dzieł, kolekcjonerów, patronów, miłośników i „konsumentów” sztuki.

Mamy nadzieję, że nasz zamkowy teatr malarstwa stanie się takim miejscem spotkań ludzi, którzy chcieliby poznawać sztukę i o niej rozmawiać.