Autoportrety w poszerzonym polu – opowieści możliwe do wspólnego oswojenia. Opór i upór w cieniu katastrof i kryzysów różnej skali.

Wystawa pt. „Wiesz co cię boli” to pokaz prac nowych, ale wciąż pozostających w ścisłym związku z wątkami już poruszanymi przez artystkę i artystów. Zobaczymy malarstwo Adama Kozickiego oraz obiekty i fotografie Kaspra Lecnima i Irminy Rusickiej.
Wystawa jest kuratorowana przez Adę Piekarską i Aleksego Wójtowicza.

Aleksy Wójtowicz:
Jeżeli wiemy, co nas boli to znak, że: a) wciąż żyjemy; b) możemy starać się poprawić swoją jakość życia na tyle, aby nas nie bolało.

Wystawa pod roboczym tytułem „Wiesz co cię boli” jest wystawą prac Adama Kozickiego, Kaspra Lecnima i Irminy Rusickiej – wciąż żyjących osób artystycznych, które do poprawy jakości swojego życia i zrozumienia tego, co właściwie ich boli, używają sztuki. A do czego konkretnie służy sztuka nie wiadomo, jednak wiele wskazuje na to, że ma ona coś wspólnego z empatią i śmiercią. Ponieważ: a) powstaje z nadzieją, że umożliwi innym ludziom wejście w buty tego lub tej, która to coś zrobiła (zempatyzować się); b) powstaje też z tą nadzieją, że uchroni pewien punkt widzenia przed zapomnieniem, nawet jeżeli jego inicjator lub inicjatorka dawno już nie żyją.
Wystawa „Wiesz co cię boli” jest zatem próbą nieoczywistego zestawienia nieprzyjemnego (śmierć) z pożytecznym (empatia) oczami osób żyjących od ponad 30 lat w świecie, w którym stare umiera, a nowe ciągle jeszcze nie może się narodzić.

W wystawie „Wiesz co cię boli” zaprezentowane zostaną nowe prace wspomnianej trójki artystów, których łączy podobny background – zarówno urodzenia w okresie transformacji ustrojowej, jak i obecnego funkcjonowania w prekarnej kondycji, a także doświadczenie przeżywania żałoby, alienacji społecznej czy też traumy. Choć poruszają się w odmiennych mediach i wykorzystują inne środki artystyczne, dla Kozickiego, Lecnima i Rusickiej śmietnisko historii jest najlepszym materiałem do budowy nowych konstrukcji dla wciąż żyjących i nieheroicznych upamiętnień dla już zmarłych – zarówno osób, jak i idei. Ich twórczość budowana jest w kontekście m.in. antyfaszystowskiej sztuki międzywojnia i powojennego surrealizmu, ale i także – jak w szczególnym przypadku Lecnima i Rusickiej – z wykorzystaniem gruzów domu, który powstał w 1968 roku.
Powstałe w ten sposób prace stają się autoportretami w poszerzonym polu – nie tylko, jeżeli chodzi o wątki autobiograficzne. Tutaj celowo przenosi się portret własny na inną osobę lub przedmiot o takich właściwościach, które są w stanie więcej powiedzieć o punkcie, z którego patrzy autor lub autorka. I jest to punkt widzenia kogoś, kto plądrując resztki historii wynajduje opowieści możliwe do wspólnego oswojenia – opór i upór w cieniu katastrof i kryzysów różnej skali. Nieco na przekór wszechobecnej „chorobie na śmierć”, zwanej za Sørenem Kierkegaardem rozpaczą, w której umiera się za życia. A zdecydowanie bliżej temu, co Sveltana Boym nazywa nostalgią refleksyjną – taką grą z przeszłością, która umożliwia wspólnotowe budowanie przyszłości.

Adam Kozicki – rocznik 1992. Absolwent Wydziału Grafiki stołecznej Akademii Sztuk Pięknych oraz Wydziału Malarstwa. Dyplom u prof. Jarosława Modzelewskiego oraz w Pracowni Działań Przestrzennych prof. Mirosława Bałki. Laureat III miejsca 45. Biennale Malarstwa Bielska Jesień (2021), laureat Grand Prix 46. Biennale Malarstwa Bielska Jesień 2023. Finalista 19. edycji Artystycznej Podróży Hestii. Bliska jest mu idea (post)sztuki, w której zaangażowanie społeczne jest trwale złączone z twórczym aktywizmem.

Kasper Lecnim – urodzony w 1990 roku. Artysta wizualny, absolwent Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Pracuje indywidualnie oraz w duecie z Irminą Rusicką. Zdarzyło mu się produkować szaliki, organizować przeprowadzki, odśnieżać, zderzać auta i wyzywać na pojedynki dyrektorów instytucji kultury. Reprezentowany przez Galerię Szarą.

Irmina Rusicka – urodzona w 1990 roku we Włocławku. Artystka sztuk wizualnych, autorka instalacji, wideo i prac badawczych. Absolwentka psychologii i historii sztuki w programie MISH na Uniwersytecie Wrocławskim (2014) oraz Sztuki Mediów ASP we Wrocławiu (2017). Studiowała Sztukę Mediów w ASP w Warszawie w pracowni Krzysztofa Wodiczki i prof. Grzegorza Kowalskiego (2016–2017).
W swojej praktyce artystycznej zderzała samochody, naprawiała motocykl, robiła gwiazdę akrobatyczną w Mauzoleum Żołnierzy Radzieckich i zbierała pieniądze na zrobienie dziury w budynku instytucji sztuki. Brała udział w projekcie The New Dictionary of Old Ideas (2019–2020).
Mieszka i pracuje w Warszawie. Reprezentowana przez Galerię Szarą.

Ada Piekarska – kuratorka wystaw i projektów w Galerii Bielskiej BWA, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie oraz historii sztuki w Polskiej Akademii Nauk. Autorka tekstów, edukatorka, aktywistka. W swojej praktyce kuratorskiej przygląda się m.in. pozaartystycznym funkcjom sztuki.

Aleksy Wójtowicz – krytyk i historyk sztuki, pisze o sztuce i jej okolicach w postaci kultury wizualnej, okazjonalnie kuratoruje. Redaktor Magazynu SZUM, szambonurek Internetu. Fan Kurta Vonneguta i Kena Russella.