Od lat 70. XX wieku Muzeum Archeologiczne w Poznaniu aktywnie uczestniczy w badaniach archeologicznych w Sudanie. Ich efektem jest wystawa „Archeologia Sudanu”. Składają się na nią zabytki pochodzące z własnych badań Muzeum prowadzonych w Kadero i w rejonie IV-tej katarakty Nilu, przedmioty pozyskane w wyniku współpracy z ekspedycjami Royal Ontario Museum w Toronto i Polskiej Połączonej Ekspedycji Archeologicznej do Doliny Nilu Środkowego. Uzupełnieniem wystawy jest depozyt cennych zabytków będących własnością Muzeum Narodowego w Chartumie.
Sudan to kraina położona bezpośrednio na południe od Egiptu. Podobnie jak Egipt jest ona „darem Nilu”. Rzeka, przecięta sześcioma kataraktami, stanowi tu główny element krajobrazu. Na ekranie audioprzewodnika widoczny jest Nil w okolicach 4-tej katarakty. Na wschód od Nilu aż po Morze Czerwone ciągnie się Pustynia Wschodnia, na zachód zaś rozległa Sahara.
Na przestrzeni swojej historii region ten nosił różne nazwy: starożytni Egipcjanie nazywali go Ta-seti co znaczy kraina łuku, Uauat, później zaś Kusz. W okresie rzymskim pojawiło się pojęcie Nubia, które być może wywodzi się od zniekształconej formy egipskiego słowa nebu, oznaczającego złoto. Po wydobywane w Sudanie złoto wyprawiano się już w początkach starożytnego państwa egipskiego. Nazwa Sudan, nadana przez Arabów pojawia się zaledwie kilka stuleci temu.
Położenie geograficzne sprawiło, iż od najdawniejszych czasów Nubia i Sudan odgrywały rolę korytarza, w którym krzyżowały się szlaki wymiany handlowej i kulturowej pomiędzy światem śródziemnomorskim i Afryką, a także pomiędzy Półwyspem Arabskim i Saharą.
ZALOGUJ
