Muzeum przedstawia kolekcję rzeźb i obrazów Alfreda Lubockiego – lokalnego artysty ludowego. Malarz i rzeźbiarz urodził się w 1914 roku w Lęborku. Początkowo nie zajmował się sztuką. Burzliwe lata, w jakich przyszło mu żyć, spowodowały, iż Lubocki, jako młodzieniec trafił do 16 Pomorskiego Pułku Artylerii Lekkiej w Grudziądzu. Znajdował się pod dowództwem generała Kleeberga, wraz z nim w 1939 roku walczył pod Wolą Głogowską, Serokomlą oraz pod Kockiem. Lata okupacji przyszło mu spędzić w majątku niemieckim, gdzie pracował na roli. W 1944 roku został aresztowany przez Gestapo. Po wyzwoleniu Ziem Polskich Alfred Lubocki przez wiele lat pracował w Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Lęborku. Od czasu przejścia na rentę zaczął rozwijać swe talenty – malarskie i rzeźbiarskie. Artysta zmarł w 1993 roku.
Sztuka ludowa to przede wszystkim otwartość i prostota. Niektórzy doszukują się w niej jedynie dosłowności, czasem jarmarczności. Jednak prace Alfreda Lubockiego zabierają oglądającego w inny świat – świat głębokiej refleksji. W każdej rzeźbie, w każdym obrazie kryje się „drugie dno,” które zostaje odkryte jedynie przez wnikliwego obserwatora. Pod płaszczem jarmarczności i dosłowności możemy doszukać się treści filozoficznych, które dotyczą przede wszystkim egzystencji ludzkiej. Artysta doskonale łączy wierzenia ludowe z religią chrześcijańską, która na stałe wpisała się w jego twórczość. Wątki baśniowe przeplatają się w jego obrazach z tematyką biblijną – tym samym pokazują zależności, a czasem nawet zbieżności zachodzące między religią a wierzeniami ludowymi. Bogactwo kolorów i form w pastelach, obrazach malowanych na szkle, czy w rzeźbach działa z ogromną siłą na wszystkie zmysły. Lubocki tym samym stał się wirtuozem koloru a zarazem mistrzem formy.
Artysta doskonale zapełnia przestrzeń sztuki ludowej Kaszub, wzbogacając ją wyjątkową formą, różnorodną tematyką, ale przede wszystkim poruszającą dynamiką, która jest obecna w większości jego prac.
ZALOGUJ