Jarosław Modzelewski urodził się 8 października 1955 roku w Warszawie. Edukację artystyczną rozpoczął w 1970 roku w ognisku plastycznym mieszczącym się w Pałacu Młodzieży, do którego uczęszczał przez kilka kolejnych lat. Jednocześnie ukończył Technikum Elektroniczno-Mechaniczne w Zespole Szkół Elektronicznych, dzięki czemu uzyskał tytuł technika elektronika o specjalności: elektroniczne maszyny matematyczne. Ostatecznie zdecydował się kontynuować i rozwijać karierę artystyczną. W latach 1975-1980 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, dyplom obronił w pracowni profesora Stefana Gierowskiego. Współtwórca i uczestnik ponad 30 wystaw oraz akcji Gruppy w latach 1982-1992, oraz jeden z autorów wydawanego przez nich fanzinu „Oj dobrze już”. Do 2020 roku związany był ze swoją macierzystą uczelnią zawodowo, realizując się nie tylko jako malarz ale również pedagog. Jego prace są hołdem dla klasycznych minimalistów, ale zawierają także elementy ekspresyjne i dynamiczne. W swojej twórczości wykorzystuje głównie temperę. Jego prace były prezentowane na wystawach w Polsce oraz za granicą.  Mimo, że obecnie Modzelewski znany jest jako jeden z czołowych przedstawicieli malarstwa figuratywnego, jego najwcześniejszą twórczość można kojarzyć z formami abstrakcyjnymi.

Styl malarski Jarosława Modzelewskiego ukształtował się na wczesnym etapie twórczości. Mimo drobnych zmian w technice i sposobie przedstawiania, charakterystyczny dla niego język malarski łączy jego cały dorobek. I chociaż widać w tej twórczości liczne nawiązania do wielkich mistrzów znanych z historii sztuki, to Modzelewski, jako artysta niezwykle wyrazisty, sam stał się inspiracją dla kolejnych pokoleń twórców. Za główny motyw swoich przedstawień malarskich wybiera sceny rodzajowe. Uważnie przygląda się swojemu otoczeniu i do rangi sztuki wynosi sceny z życia zwykłych ludzi. W ten sposób kontynuuje misję innych realistów, zapoczątkowaną przez Gustava Courbeta, powszechnie uważanego za ojca tego nurtu.

Modzelewski, mimo uproszczonej formy swoich obrazów, jeszcze bardziej zbliża się do realizmu, pozbawiając swoich modeli romantyzmu sztuki z poprzedniego stulecia. Płaskie formy, gra kontrastów, liczne uproszczenia i zawieszenia postaci w próżni, nieoczywiste kadry – to, niezaprzeczalnie, alfabet tego artysty. Inny charakterystyczny dla niego element to niezwykła umiejętność budowania napięcia, którą uzyskuje poprzez wypłaszczenie postaci, przedstawienie ich w pewnym zawieszeniu, uproszczenie tła lub nawet całkowitą z niego rezygnację.

W jego twórczości zderzają się dwa istotne aspekty: nostalgia i pewien rodzaj wykluczenia, czy może obojętności. Artysta dzięki swojej sztuce ujawnia to, co niekoniecznie ładne, co pozostaje zazwyczaj w ukryciu, czego nie chcemy być świadomi. Jest doskonałym obserwatorem, który potrafi wyodrębnić z otaczającej go rzeczywistości to, co faktycznie istotne. Narzędziem, które pomaga mu w tym procesie, z pewnością jest intuicja. To właśnie ona oraz pokłady wrażliwości, tęsknoty, które ujawniają się w płótnach i szukają swojego ujścia w przedstawionych formach, wyróżniają twórczość Modzelewskiego.  Artyście udało się osiągnąć mocny efekt w swojej twórczości, wciągnąć widza w pole obrazowe i sprawić, że nikt z oglądających płótna nie pozostanie na nie obojętny.