Okazało się, że jestem pejzażystą.

Kiedyś w szkole średniej, w Zakopanem, urządzałem sobie plenery. Bywały też sesje nocne malowane przy pełni księżyca. Były to momenty ekscytujące.

Dzisiaj ponownie wracam do pejzażu – z nieco innej perspektywy, trochę jakby z drona, z ekranu komputera, konceptualnie.

Uwolniony od materii zawisam nad polami, łąkami, jak we śnie.

Świadomość to możliwość docierania do krańców wszechświata, bez wychodzenia z domu.

                                                    *** 

Sztuka jest dla mnie materializacją wibracji światła, środkiem do odkrywania innych wymiarów rzeczy-wistości.

Ręce malarza odkrywają tajemnice materii.

Jeśli sztuka istnieje, to pozwala nam odkrywać przestrzenie, których wcześniej nie widzieliśmy.

Otwiera nas na nieznaną rzeczywistość, wielowymiarowość. Obraz, jak papierek lakmusowy, odsuwa iluzje. Diagnozuje ową rzeczywistość. Jeśli odkrywa inne wymiary, jak to się dzieje w przypadku Van Goga, Jacksona  Pollocka, Marka Rothko,  Andrzeja Wróblewskiego czy Jerzego Nowosielskiego, to wiadomość ta może stać się udziałem całej ludzkości.

Jeśli materia ma naturę niematerialną, to dobra sztuka, np. dobre malarstwo, może pomóc przekroczyć granice iluzji w ograniczeniu postrzegania materii.

Czym jest natura wielowymiarowości?

Żyjemy w świecie zbiorowego złudzenia zwanego rzeczy- wistością. Nasz mózg, by przetrwać, manipuluje widzeniem  –  ogranicza, odcina zmysły, koncentruje na głównym zadaniu –  przetrwaniu.

Widzimy zaledwie kilka procent światła widzialnego. Podobnie słyszymy, czujemy, mamy wrażenie, że dotykamy materii.

Fizyka współczesna, idąc za myślą Maxa Plancka, przekonuje i potwierdza, że: materia składa się jedynie z nie – materii.

Zdjęcia mikrofalowego promieniowania tła, wykonane z teleskopu Hubbla dowodzą, że w początkowym stadium kształtowania się naszej galaktyki, po domniemanym wybuchu, nasza materia utworzona została jedynie na bazie wodoru i helu.

Materia ma swój rdzeń.

Pływamy w oceanie elektronów i protonów, choć każdy z nas ma na ten temat indywidualne zdanie.

Prawa fizyki nie są ostateczne.

Malarz nie powinien być malarzem, powinien być malarstwem…

Piotr Lutyński

Piotr Lutyński – urodzony w 1962 roku w Tychach. Ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. A. Kenara w Zakopanem. Studiował na Uniwersytecie Śląskim w Cieszynie, dyplom w 1990 roku w pracowni grafiki prof. Eugeniusza Delekty. Zajmuje się rzeźbą , malarstwem, wykonuje obiekty, instalacje, performance, koncerty muzyki eksperymentalnej, pokazy multimedialne. Realizuje pokazy muzyczno-wizualne, w których uczestniczą żywe zwierzęta zestawiane z malarskimi kompozycjami, rzeźbami, poezją i muzyką. Od końca lat 90. zwierzęta stały się współtwórcami działań artysty. Lutyński uważa, że żywe zwierzęta pomagają otworzyć się widzom na pokazywane obiekty, dzięki nim przełamuje sztuczność konwencji galeryjnego wydarzenia. Współzałożyciel (z Markiem Kozicą) grupy – zespołu muzyki improwizowanej RDZEŃ oraz twórca RDZEŃ2 (koncerty z Ryszardem Krynickim) oraz RDZEŃ 69. Prowadzi akcje totalne w  przestrzeni miast, polegające na interdyscyplinarnym koncercie połączonym z  akcją artystyczną (PROJEKT KR736EJ Autobus – Galeria – Pracownia). Zrealizował dwa filmy „Ocean elektronów” i „Wielowymiarowość”. Od  wielu lat prowadzi wykłady, warsztaty plastyczne i muzyczne dla dzieci i dorosłych, łącząc tematy sztuk wizualnych i fizyki współczesnej z muzyką (MOCAK, Muzeum Narodowe w Krakowie, Bunkier Sztuki w Krakowie, Centrum Kultury w Katowicach – m.in.projekt Futur Artist, MCSW Elektrownia w Radomiu, Galeria Arsenał w Białymstoku, i wiele in.). Związany z   MOCAK-iem  w Krakowie, Galerią Starmach w Krakowie, Galerią Foksal w Warszawie.  Jego prace znajdują się m.in. w kolekcji Muzeum Narodowego, Bunkra Sztuki,  MOCAK-u w Krakowie, Małopolskiej Fundacji Sztuki Nowoczesnej – Znaki Czasu, Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, Podlaskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w  Białymstoku, Fundacji dla Śląska w Katowicach, Muzeum w Szamotułach, Galerii Foksal w Warszawie, Galerii Starmach w Krakowie, Galerii Muzalewska w Poznaniu oraz u prywatnych kolekcjonerów  w  kraju i za granicą. Jest członkiem Stowarzyszenia Otwarta Pracownia. Mieszka i pracuje w Krakowie.