Muzeum Sopotu szykuje nową wystawę pt. „Fotoplastykon”. Zapraszamy Państwa w podróż fotograficzno-literacką wytyczoną przez pisarza Jacka Dehnela.

Na wystawie zaprezentowanych zostanie ponad 40 zdjęć ze zbiorów Jacka Dehnela z jego tekstami inspirowanymi fotografiami. Pisarz od lat oddaje się pasji zbierania starych zdjęć. –„ Nie są to zdjęcia szczególnie cenne w pojęciu poważniejszych kolekcjonerów, nie mają też na ogół wysokiej wartości rynkowej. Bardziej niż nazwiska znanych fotografów albo sławnych postaci interesuje mnie niezwykła rozmaitość ludzkiego życia, którą ujmują na powierzchni kadrów.

Moje zbieranie brało się po części z poczucia utraty – nasze rodzinne fotografie w większości przepadły w czasie wojny, zachowało się ich bardzo niewiele – a po części po prostu z zainteresowania fotografią jako sztuką wizualną. Przez wiele lat sądziłem, że będę malarzem; ostatecznie stanęło na literaturze, ale ta tęsknota za obrazem we mnie pozostała.” – tłumaczy Jacek Dehnel i dodaje: „Kolekcja liczy teraz gdzieś między dwunastoma a piętnastoma tysiącami obiektów – od dagerotypów z samych początków fotografii, po zdjęcia współczesne, choć najwięcej pochodzi z przełomu XIX i XX wieku oraz lat międzywojennych.”

Pisarz przyznaje, że zdjęcia od wielu lat są dla niego źródłem inspiracji – zarówno w malarstwie, jak i w pisaniu. W 2009 roku wydał „Fotoplastikon”, zbiór stu krótkich tekstów (mikroesejów, próz poetyckich), będących ekfrazami starych fotografii – od tego czasu pracuje nad drugim tomem „Fotoplastikonu”. Wystawa w Muzeum Sopotu prezentuje właśnie teksty i powiązane z nimi zdjęcia, które znajdą się w tej książce.

Jacek Dehnel (ur. 1980 w Gdańsku), poeta, prozaik, tłumacz, malarz. Opublikował dziewięć tomów poetyckich, pięć powieści, liczne tomy opowiadań, krótkich próz i felietonów. Za „Żywoty równoległe” otrzymał Nagrodę Kościelskich (2005), a za powieść „Lala” – Paszport „Polityki”. Tłumaczył prozę i wiersze, m.in. Philipa Larkina, Karlisa Verdinsa, Henry’ego Jamesa, Francisa Scotta Fitzgeralda, J. M. Coetzeego. Wielokrotnie nominowany do innych nagród (Szymborskiej, Angelusa, EBRD Literature Prize, PEN Award for Poetry in Translation), w tym pięciokrotnie do Nagrody Nike. Jego książki tłumaczone są na kilkanaście języków. Wspólnie z mężem, Piotrem Tarczyńskim, pisze pod pseudonimem Maryla Szymiczkowa serię osadzonych w Krakowie kryminałów retro o profesorowej Szczupaczyńskiej. Jest współzałożycielem i prezesem Unii Literackiej. Przez dwadzieścia lat mieszkał w Warszawie, od 2020 w Berlinie.