| Dzień tygodnia | Godziny otwarcia | |
|---|---|---|
| czwartek |  |
14:00 - 19:00 |
| piątek | |
14:00 - 19:00 |
| sobota | |
12:00 - 16:00 |
| niedziela | |
12:00 - 16:00 |
| Bilety | |
|---|---|
| wstęp bezpłatny | |
Materia w swej surowej postaci jest historią ewolucji i przemian, gdzie każdy kamień niesie ślady kreacji. Z podróży rozpoczętej głęboko w ziemi, materiał trafia w ręce człowieka, który poddaje go, by służyła jego własnym celom. Trafia do artysty, gdzie poprzez formowanie nadane jej zostanie nowe znaczenie.
W procesie tworzenia, pomiędzy artystą a materiałem powstaje więź, gdzie granica między nimi się zaciera. Jan Musiałowski w swojej twórczości wchodzi w interakcję z tworzywem. Złożony proces kreacji to nie tylko wpływ artysty na materiał, ale także oddziaływanie materiału na artystę. To w tej wymianie energetycznej kryje się istota wystawy. Skończona rzeźba to wyraz więzi, która podkreśla miejsce powstałego obiektu w uniwersum. Moment, gdy chaotyczna energia dwóch ciał nabiera trwałej formy i staje się ostatecznym ogniwem w cyklu życia surowca.
Musiałowski świadomie dokonuje selekcji materiałów, rozważając jego oddziaływanie na człowieka i jego relację z obiektem w przestrzeni. Namacalność rzeźbiarskiej formy twórczej pozwala na interakcję z teksturą, fizycznością obiektu, ale także z jej stereotypem powstałym na drodze doświadczenia. Przykładem może być marmur ze szlachetnej odmiany pochodzącej z Carrary. Choć historycznie niesie za sobą echo wielkich mistrzów, dla części odbiorców staje się codziennością przez jego podporządkowanie w architekturze. Artysta nie przeciwstawia się temu, lecz poddaje interpretacji.
Jan Musiałowski w swojej twórczości zamyka cząstki własnej energii i z rozmysłem transferuje je na odbiorców. Ma to swoje odzwierciedlenie w przestrzeniach, do których trafiają jego rzeźby, gdzie materia kontynuuje swoją historię, od momentu powstania w strukturach ziemskich po interakcję z otoczeniem. To symboliczna droga od fizycznego stworzenia do dalszej przemiany w umyśle człowieka.
Tekst: Karolina Żebrowska
ZALOGUJ