Zachowana w miejscu pierwotnej lokalizacji. Jest typową zagrodą prezentującą gospodarkę rybacką, będącą niegdyś głównym źródłem utrzymania miejscowej ludności. Tworzy ją dwurodzinny budynek mieszkalny i mały budynek gospodarczy. Powstała w I połowie XIX wieku. Pod koniec XIX w. chałupę znacznie przebudowano: przy szczytach dostawiono sienie i kuchnie wraz z kominami, przy szczycie wschodnim dostawiono część inwentarską, od strony północnej zaś całą poszerzono. Duży strych służył do przechowywania zapasów siana i suszenia sieci rybackich.
Rekonstrukcje wnętrz obydwu mieszkań prezentują stan z początku XX wieku i tworzą specyficzną dla ludności słowińskiej aurę tamtego okresu. Budujące wystawę przedmioty: meble, kufry, naczynia, kosze do noszenia ryb, niecki i przetaki, a nawet czapki i stare buty wyeksponowane są w taki sposób, by tworzyły całość, ogólne wrażenie zamieszkałej wciąż przez rybaków chaty.
Elementem tej zagrody jest również piwnica naziemna i piec chlebowy. Konstrukcję pieca wykonano z cegły i obłożono gliną. Przed deszczem zabezpieczono trzciną. Służył dwóm rodzinom, a chleb pieczono w nim raz na dwa tygodnie po kilkanaście bochenków.
ZALOGUJ