Ta część stałej wystawy prezentuje najważniejsze gałęzie przemysłu funkcjonujące w Tomaszowie Maz. na przestrzeni ponad dwustuletniej historii miasta.

Przez pierwsze kilkadziesiąt lat swego istnienia Tomaszów był niewielką osadą górniczo – hutniczą. W osadzie założonej w 1788 r. przez Tomasza Ostrowskiego wytapiano stal z rudy żelaza wydobywanej w okolicach pobliskich wsi Niebrowa i Starzyc.Pierwszymi mieszkańcami osady zwanej także Kuźnicami Tomaszowskimi byli hutnicy sprowadzeni przez Ostrowskiego z terenu Zagłębia Staropolskiego (Miedziana Góra).

Z tego najodleglejszego okresu historii Tomaszowa zachowało się niewiele pamiątek. Te nieliczne, które przetrwały np. łyżka do nalewania surówki do form odlewniczych oraz bryły żużla hutniczego odkopane w miejscu, gdzie były zlokalizowane niegdyś urządzenia hutnicze prezentowane są na ekspozycji.

Najstarszy syn Tomasza hr. Ostrowskiego Antoni hr. Ostrowski, który w 1805 r. przejął od ojca Dobra Ujezdzkie zdecydował się na początku lat dwudziestych XIX wieku na przekształcenie Tomaszowa w duży ośrodek przemysłu włókienniczego, przede wszystkim sukienniczego.

Decyzja Antoniego hr. Ostrowskiego ukierunkowała rozwój gospodarczy Tomaszowa na następnych sto kilkadziesiąt lat. Warto także dodać, że dzięki staraniom Ostrowskiego Tomaszów Mazowiecki otrzymał w lipcu 1830 r. prawa miejskie.

Na stałej ekspozycji prezentowane są eksponaty z pierwszych stu lat istnienia włókiennictwa w naszym mieście.

Najstarsze eksponaty to: kontrakt wieczysto – dzierżawny zawarty w 1827 r. pomiędzy właścicielem Tomaszowa Antonim hr. Ostrowskim, a osiedlającym się tutaj tkaczem pochodzenia niemieckiego, broszura napisana w języku niemieckim przez Ostrowskiego ok. 1830 r. werbująca do Tomaszowa nowych osadników – tkaczy, litografia przedstawiająca najstarszy widok Tomaszowa wykonana ok. 1830 r.

Pozostałe zabytki prezentowane w części ekspozycji dotyczącej historii tomaszowskiego przemysłu włókienniczego związane są z największymi fabrykami funkcjonującymi w naszym mieście w drugiej połowie XIX wieku oraz na początku XX wieku (fabryki Maurycego Piescha, Aleksandra Mullera, Hilarego Landsberga).

Prezentując historię gospodarczą Tomaszowa Mazowieckiego, nie można pominąć cechów rzemieślniczych, które w znacznej liczbie działały w naszym mieście przez niemal cały wiek XIX, aż do wybuchu II wojny światowej. Najstarszym tomaszowskim cechem rzemieślniczym był powstały już w 1824 r. cech sukienniczy.

Wśród eksponatów związanych z tomaszowskim rzemiosłem można zobaczyć m. in. księgi cechowe, dyplomy czeladnicze, pieczęcie cechowe oraz gwoździe pamiątkowe z drzewców sztandarów cechowych.

Część dotyczącą historii tomaszowskiego przemysłu zamykają eksponaty związane z działalnością Tomaszowskiej Fabryki Sztucznego Jedwabiu – największego zakładu pracy jaki istniał w mieście, powstałego w 1911 r.