W nowo wyremontowanych pomieszczeniach kamienicy Gellerta przygotowano stałą wystawę sztuki dawnej o charakterze wnętrz stylowych z epoki baroku, empiru, biedermeieru, II połowy XIX wieku i secesji.
We wnętrzu wyeksponowano własne zabytki działu w tym meble, malarstwo, rzeźbę i rzemiosło artystyczne.

Pokój barokowy I
Wnętrze wczesnobarokowe z XVII wieku. Zgromadzono tu typowe dla tego okresu w sztuce pomorskie meble w tym dwie szafy, jedna z 1697 roku, oraz kredens bogato zdobiony snycerką i intarsją. Ściany zdobi malarstwo portretowe. Najstarszym wizerunkiem jest portret Katarzyny Kalkstein, żony sędziego malborskiego. Oprócz malarstwa portretowego we wnętrzu umieszczono między innymi obrazy w typie malarstwa holenderskiego przedstawiające scenę rodzajową oraz wyobrażenie martwej natury.

Pokój barokowy II
W salonie czerwonym II zaaranżowano wnętrze sztuki barokowej z XVIII wieku. Styl ten zapoczątkowany w II poł. XVI wieku we Włoszech rozpowszechnił się dość szybko. W XVII w. i I połowie XVIII wieku stał się popularny już w całej Europie. We wnętrzu zaprezentowano barokowe meble oraz malarstwo portretowe. Uwagę zwracają dwie XVIII -wieczne szafy, komoda, stół oraz fotel z bogatą akantową snycerką oparcia. Pośród malarstwa wyróżnia się portret szlachecki rodów pomorskich w tym portret małżeństwa Steinwehr, Estery Agnieszki von Zitzewitz i Wilhelma Goltza.

Pokój empire
Salon niebieski reprezentuje sztukę początku XIX wieku. Sztuka tego okresu zdominowana została przez nowy kierunek nazwany empirem, ściśle związanym z okresem trwania Cesarstwa Napoleona. Empire był stylem dworskim, zafascynowanym kulturą antyczą i rzymską. Typowe dla tego stylu cechy reprezentuje eksponowany tutaj szezląg, okrągły stół i fotel. Malarstwo portretowe nosi charakterystyczne dla epoki cechy klasycystyczne i romantyczne. We wnętrzu wyróżnia się "Portret damy" szwedzkiego malarza Vestina z 1829 roku.

Pokój biedermeier
Salon ciemnozielony urządzony został w stylu biedermeier z typowymi dla tego okresu meblami i malarstwem. Biedermeier był stylem mieszczańskim rozwijającym się około 1815 roku do mniej więcej 1850 roku. Meble z tego czasu takie jak kanapa, stół, krzesła, sekretarzyki, sekretera posiadają formy proste, odznaczają się doskonałym rzemieślniczym wykonaniem, dobrym surowcem i dążeniem do jak największej wygody. Ściany pomieszczenia zdobią portrety męskie i kobiece, pełne intymności i spokoju, których bohaterem jest przeciętny mieszczanin.

Pokój neostylowy
Salon żółty odtwarza wnętrze mieszkalne okresu historyzmu czyli nawrotu do wielkich stylów historycznych, powtarzających formy gotyku, renesansu, baroku, rokoka i innych z dominującym eklektyzmem.W II połowie XIX wieku pojawiły się zatem neostyle czerpiące tak wiele z repertuaru form poprzednich epok. We wnętrzu pokazano meble neobarokowe, neorenesansowe oraz eklektyczne. Realistyczne malarstwo portretowe przedstawiające wizerunki kobiece i męskie wzbogacono o przykłady niemieckiego malarstwa marynistycznego z II połowy XIX wieku.

Pokój secesyjny
W dwóch częściach salonu jasnozielonego zgromadzono zabytki sztuki secesyjnej. Secesja trwała krótko. Jej początki kształtowały się w latach 80-tych XIX wieku, a rozkwitła na przełomie wieków. Secesja była wielkim ruchem nowatorskim, zrywającym z historyzmem i eklektyzmem poprzednich epok, nawołującym o prawo epoki do własnej sztuki. Eksponowane tutaj meble, malarstwo i rzemiosło artystyczne obrazują zafascynowanie światem organicznym, linią krzywą i prostą, niespokojnym rytmem i ładem, wiotką postacią kobiecą, płaszczyzną i przestrzenią.