| Dzień tygodnia | Godziny otwarcia | |
|---|---|---|
| poniedziałek |  |
09:00 - 16:00 |
| wtorek | 09:00 - 16:00 | |
| środa | 09:00 - 16:00 | |
| czwartek | 09:00 - 16:00 | |
| piątek | 09:00 - 16:00 | |
| sobota | 09:00 - 16:00 | |
| niedziela | 09:00 - 16:00 |
| Święta | Godziny otwarcia |
|---|---|
| 2024.12.25 (środa) | x |
| 2024.12.26 (czwartek) | x |
| Dzień tygodnia | Godziny otwarcia | |
|---|---|---|
| poniedziałek | |
09:00 - 17:00 |
| wtorek | 09:00 - 17:00 | |
| środa | 09:00 - 17:00 | |
| czwartek | 09:00 - 17:00 | |
| piątek | 09:00 - 17:00 | |
| sobota | 10:00 - 18:00 | |
| niedziela | 10:00 - 18:00 |
| Bilety | ||
|---|---|---|
| normalny | 18.00 PLN | |
| ulgowy | 12.00 PLN | |
| rodzinny | 50.00 PLN | Przeznaczony dla rodziców z dziećmi w wieku szkolnym. |
| dzieci bezpłatnie do lat 7 |
| Powyższy cennik dotyczy całego obiektu. |
 Platforma e-biletowa »
|
| Przewodnik | |
|---|---|
| w języku polskim odpłatnie | 100.00 PLN |
| w języku angielskim odpłatnie | 150.00 PLN |
| w języku ukrainskim odpłatnie | 130.00 PLN |
| Dodatkowe informacje | |
|---|---|
Od czerwca do sierpnia obowiązują bilety rodzinne w cenie:
Wstęp bezpłatny w poniedziałki dotyczy dni roboczych. W przypadku gdy poniedziałek jest dniem świątecznym, dniem bezpłatnego wstępu do Muzeum jest kolejny dzień roboczy następujący po tym święcie. |
Budynek przeniesiony z Żołyni Dolnej jest jednym z najstarszych w skansenie kolbuszowskim. Wybudowano go w 1810 r.! Chałupa nie ma komina. Zamiast tego na wierzchołkach połaci szczytowej są niewielkie trójkątne otwory – dymniki, przez które dym z kuchni wydobywał się na zewnątrz. Dziś w tej zagrodzie hodowane są owce. A przed laty w tym małomiasteczkowym domu mieszkali najpierw tkacz i murarz, a potem, końcem XIX w. – rodzina szewca. Jego wyposażenie świadczy o zamożności gospodarzy. W izbie są łóżka z rzeźbionymi zatyłkami, komoda, lustro nad konsolką z marmurowym blatem i stół na profilowanych nogach. Koło pieca stoi amerykański, jak przekazuje tradycja rodziny, kufer do przechowywania odzieży. Widoczny jest też warsztat szewca: stolik z zestawem narzędzi, zydel, maszyna do szycia skóry, kopyta, czyli drewniane formy do kształtowania obuwia, oraz prawidła – szablony o kształcie stopy ludzkiej wkładane do butów dla utrzymania ich fasonu. Zawód szewca jest dziś niemal zupełnie zapomniany, natomiast we wsi z początku XX w. szewc był osobą potrzebną, poważaną i majętną. Rzemieślnik, który mieszkał w tej chacie, pracował systemem nakładczym, to znaczy, że skórę na buty otrzymywał od handlarza – najczęściej Żyda – i jemu też potem oddawał gotowe buty – na sprzedaż.
W skład zagrody wchodzą:
ZALOGUJ
